Gerard & Irene |
Europa |
Balticum
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
|
The story of the Baltic States Maandag 4 juni, zonnig weer circa 22 graden. We maakten kennis met Floris en voelden al snel aan dat hij een gezellige man was vol humor. We reden via de A1 en stopten ter hoogte van Bielefeld op Raststätte Lipperland. Daar begrepen we dat Floris ook koffie zette en de zo geheten “meet-and-greet” organiseerde. Volgende keer zullen we hier aan denken, nu zaten we in het restaurant.
Na een lekkere lunch en even stilgestaan te hebben bij de oude grenssituaties met alle gevolgen van dien voor de bevolking destijds, reden we weer verder. In de nabijheid van Berlijn stond een file dus gaf Floris aan dat we een “prairietocht” zouden ondernemen. Hij reed nu binnenwegen en hield de situatie van de file in de gaten. We hadden de file mooi omzeild toen wij de autosnelweg weer opreden. In de buurt van Berlijn stopten we om circa 17.45 uur op de Raststätte “Lebinner Heide”. Daarna reden we via de “Autobahn Der Freiheit” naar Frankfurt a/d Oder en reden Polen binnen. Floris sprak over de hotels, we hadden sporthotels (zonder lift) en gewone hotels. We begonnen met een sporthotel. Gelukkig kregen we een kamer op de 1e verdieping. Dinsdag 5 juni, zonnig weer circa 25 graden. Tijdens het reizen voorzag Floris ons van informatie. Eenmaal in het centrum van Warschau zette Floris ons af bij een park en konden we een half uurtje rondkijken.
Daarna liepen we terug naar het Slotplein vanwaar we een goed zicht hadden op het voetbalstadion. Vanaf dit plein zijn we dezelfde route teruggelopen. Moe van het wandelen gingen we gezamenlijk aan het ijs of een drankje en daarna deden we het “graf van de onbekende soldaat” nog. Ieder uur komt daar het ceremonieel van de aflossing van de wacht. Vijf uur, een mooie tijd om dat te bekijken. Door een prachtig park met fontein liepen we terug en zochten we Floris met de bus weer op. Het eten stelde niet zoveel voor. Voor de nacht nog een grote fles water gehaald bij de Lidl naast het hotel. Ik dook het bed in en Gerard deed de bar nog even aan. Gehoord vandaag: Warschau heeft 80% katholieken, 15% protestanten en 5% = lam. Onze chauffeur goochelt met de taal en dan kwamen er regelmatig bijzondere combinaties of uitspraken tevoorschijn. Woensdag 6 juni een zonnige, warme dag Via Grajewo kwamen we in Augustow aan en hier kon iedereen zijn eigen lunchplek bepalen. Wij kwamen terecht bij een eettentje met een terras aan het Necko meer. Hier aten we een broodje met Poolse worst en sla en ketchup. Leek wel een broodje frikandel!! Maar het smaakte goed. Een vriendelijk meisje, circa 14 jaar, hielp ons en zij sprak goed Engels. Door de uitlopers van de Mazuren, natuurreservaat met veel meren, reden we naar de grens van Litouwen. Daar waren een aantal Amerikaanse militairen bezig met een NATO-oefening. Even gesproken met deze lieden, foto’s gemaakt van de grensovergang.
Donderdag 7 juni prachtig weer, warm. We wensten hen na het ontbijt een plezierige dag toe en vertrokken met Floris en de gids naar het Nationaal Historisch Park Trakai, waar we een bezoek hebben gebracht aan een schitterende waterburcht in het Galvémeer.
Na beëindiging van ons bezoek aan Trakai reden we naar de markthallen in Vilnius om daar een hapje te eten. Grote hal met ontzettend veel etenswaren en eettentjes, maar we konden niet echt iets naar onze zin vinden, dus namen we een grote zak kersen mee naar een parkje aan de overkant en hebben daar in alle rust de kersen naar binnen gewerkt.
Het stadhuisplein wordt geflankeerd door een prachtig stadhuis. We steken het plein over en komen in kleine straatjes terecht, het vroegere getto, hier staat nog de enige synagoge van Vilnius. Ook hier veel kleurige huizen. De auto’s kunnen amper door de straatjes. We liepen via de Literaire Straat, langs de 16e eeuwse Universiteit naar het Kathedraalplein. Hier was onze gids ineens verdwenen, niet meer gezien!!! Daarna zochten we een terras op het Stadhuisplein en onder het genot van heerlijke wijn konden we mensen kijken en uitrusten en zagen vandaar nog de orthodoxe kerk van St. Nicolaas. Genoeg kerken voor vandaag. ’s Avonds had men een feestavond georganiseerd als welkom in Litouwen. Verschillendetypische traditionele voorgerechten stonden op tafel, daarna een bijzonder hoofdgerecht en nadien koffie met likeurtjes.
We rijden door de stad Bauska in het zuiden van Letland. De stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren de Memele en Mûsa. Onderweg zien we een huis van het Leger des Heils, ook hier bestaat deze organisatie. We passeren de Daugava, een rivier welke een lengte heeft van 1020 km. en de grootste rivier is van het Baltische gebied en later rijden we over de romantische kustweg langs de Golf van Riga, richting Parnû in Estland. Er was weinig te zien van de zee, de bossen ontnamen ons het zicht. Opeens ging er een wekker af in de bus en de chauffeur vroeg: is iedereen wakker en begon af te tellen. Wij snapten er niets van, maar bij 0 riep hij “kijk allemaal naar links”; toen kwam er 15 seconden zicht op zee. Voor een foto was ik te laat. Lachen natuurlijk!! We stopten in Parnû, een stad in het zuidwesten van Estland. Deze stad ligt bij de gelijknamige rivier en is een populair kuuroord met witte stranden. Op zoek naar een aardig restaurant voor een late lunch, kwamen we terecht bij een hamburgertent Resto Bison genaamd. Leuk terras, goed zitten en een lekkere burger.
Gehoord vandaag: de bouwtekeningen van de orthodoxe kerken worden bewaard in de bolletjes boven op de kerktorens. Ook een idee om de tekeningen niet verloren te laten gaan. Zaterdag 9 juni, mooi zonnig weer. We gaan vandaag met Martijn, onze gids, op stap. Martijn is een Nederlander en verpleegkundige van beroep. Hij is verliefd geworden op een Estse en is 4 jaar geleden naar Estland verhuisd. Hij werkt als verpleegkundige 2x in de week in een 24-uursdienst. Daarnaast gidst hij groepen om wat extra’s te verdienen. Het werken hier is geen vetpot, men verdient hier circa € 4,00 per uur. Toch zou hij niet terug willen naar Nederland. Na het ontbijt stond hij met een andere bus klaar om zijn stad te laten zien. Hij spreekt overigens goed Ests. Er stond allereerst een stadstour in de planning. We reden via de buitenwijken van Tallinn, langs het presidentiële paleis, de Russische wijk, naar Pirita, het vroegere Olympische dorp.
Bepalend voor het stadsgezicht van het oude Tallinn is de middeleeuwse stadsmuur met de 26 torens die de stad nog voor een groot deel omringt. Een van de bekendste torens is “Kiek in de Kök”, letterlijk vertaald; een kijkje in de keuken. Dit slaat op het uitzicht wat men op de binnenstad had. Vanaf de hoogte van 38 m. konden de bewakers zo in de keukens van de inwoners van Tallinn kijken. De "Lange Herman" ligt vlakbij de "Kiek in de kök" en was vroeger een vrouwengevangenis, nu is er een kunstcafé neergestreken. Boven op de Domberg van Tallinn ligt het Toompea Kasteel (13e eeuw). Dat het kasteel een lange geschiedenis kent is terug te zien aan de verschillende bouwstijlen.
Hier en daar nog iets gedronken, rondgekeken en toen liepen we de oude stad uit via de Viru Gates naar de bushalte zoals door Floris was aangegeven. Dat klopte precies. Om 16.15 uur kwam de bus voorrijden, we betaalden 2 euro als toerist, de bus kost voor de Esten niets, en ruim een half uur later kwamen we bij ons Hotel aan. Geborreld met een aantal reisgenoten in de tuin van het hotel tot aan het diner. Goed gegeten en daarna onze kamer opgezocht, wij lagen om 10 uur op bed. Zondag 10 juni, weer mooi weer.
Om 13.00 uur voegde wij ons weer bij de groep, zo deed ook onze gids Baiba. Daarna liepen we terug naar de bus en reden naar de opera, gelegen aan een park. Hier verlieten wij de bus en Baiba vertelde over het classicisme en de neoclassicistische architectuur van de opera. We zagen de Kruittoren. Ook het Nederlands consulaat kwam voorbij en even verderop lag de St. James Kathedraal, een katholieke kerk.
We waren moe van alle verhalen en trokken met een achttal mensen naar een terras. Lachen en praten, kwamen in contact met Noren en Engelsen naast ons die de waterpijp rookten. Jan Lagarde wilde dit ook wel eens proberen, maar het lukte hem niet!! Circa 18.00 uur kwamen we bij ons N.B. hotel terecht. Het “horror gevoel” wat Floris ons aan wilde praten kwam niet bij ons binnen. We hadden een prima kamer, zelfs met airco. Piet was jarig en iedereen zat aan de borrel in de tuin, wij schoven ook aan. Het eten smaakte goed en nadien zochten we de tuin weer op voor een glaasje.
Rond de middag stopten we bij shoppingcentrum Acropolis in Kaunas. Hier konden we ons vermaken tot 14.00 uur. We zochten een leuke eettentje naast de schaatsbaan, die in het midden van dit gebouw lag. De kaas-spinazie pannenkoekjes smaakten goed en we vermaakten ons met de kids die les kregen in het schaatsen. Ook het centrum een beetje verkend. Het regende nog steeds toen we weer naar de bus liepen. Jammer. We reden verder door een glooiend landschap en Floris attendeerde ons op de vele ooievaarsnesten die langs de kant van de weg stonden. Bij de grens tussen Litouwen en Polen moesten we onze horloges weer een uur terug zetten. Tegen 17.00 uur kwamen we in een prachtig hotel. Helaas moesten wij vandaag naar de 3e verdieping in dit “sporthotel”. Dat viel niet mee. Het samenzijn op het terras achter het hotel met zicht op het meer was genoeglijk. Redelijk op tijd het bed ingedoken. Helaas waren alle kamers boven pas geschilderd en dat rook niet fris. Dinsdag 12 juni zonnige dag We vertrokken en reden een groot deel door het natuurreservaat "de Mazuren", prachtig gebied. We zagen weer vele ooievaarsnesten langs de route, maar het kostte moeite om een fatsoenlijke foto te maken. Tegenover het parkeerterrein lagen de z.g. Chroetsjov flats, deze waren wel opgeknapt. 5 verdiepingen hoog en geen lift, dus eigenlijk “sport flats”, zoals onze hotels. De flats hadden gezamenlijke keukens en geen garages. Jaren later werden die garages alsnog gebouwd, maar konden best 10 km van het appartement af liggen. Vreemde snuiters die Russen.
De Duits-sprekende gids vertelde heel veel en soms behoorlijk heftig. We rijden weer een stuk door de Mazuren met meren, smalle wegen, ooievaarsnesten en af en toe bebouwing. Een prachtig gebied om rustig te bekijken vanuit de bus.
Het kasteel bestaat uit drie delen die elk door hun uitgestrektheid verbazen: het Hoge Kasteel dat uit 4,5 miljoen bakstenen bestaat, met daarin een kapittelzaal, schatkamer, immense eetzaal, Onze-Lieve-Vrouwe kerk en de St. Anna’s kapel, waar de Grote Meesters zijn begraven. Het Midden Kasteel heeft het Grote Refectorium en deze mooie eetzaal behoort tot de meest indrukwekkende seculiere interieurs van Europa. Deze indrukwekkende burcht werd gebouwd door de Teutoonse ridders en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. We logeerden deze avond in Hotel Szelment in de omgeving van Suwalki. Het diner werd om 19.00 uur geserveerd. Vroeg naar bed, was een drukke dag. Woensdag 13 juni, wisselend bewolkt wel droog. De overblijfselen van de Leninwerf en het museum bekeken. Het ECS (Europees Centrum Solidariteit) in Gdansk is niet alleen een museum dat het verhaal vertelt over Solidariteit en de anticommunistische oppositie in Polen en Europa, maar ook een plek voor dialoog en bezinning in onze huidige moderne maatschappij. Hierna bezochten we de Westerplatte. Dit is de plek waar op 1 september 1939 de eerste schoten van de 2e Wereldoorlog gevuurd werden vanaf de Duitse kruiser Schlewig Holstein. De Duitsers dachten dat ze deze plek zonder slag of stoot zouden kunnen innemen, echter pas na een week konden de Duitsers de soldaten op de Westerplatte overmeesteren. Enkele oude bunkers bekeken en het monument voor alle gevallenen. Dan brengt Floris ons met de bus zo dicht mogelijk bij het oude centrum. Helaas was het enorm druk dus moesten we een stukje lopen naar de eerste toegangspoort van de oude stad, een prachtige poort ontworpen door een Nederlandse architect Reynier van Amsterdam. Deze oude Hanzestad is een van de mooiste steden van Polen, vooral door haar fraaie gebouwen en haar roemrijke historie. De St. Mariakerk is een Rooms-Katholieke kerk die gebouwd is in de 14e en 15e eeuw. Het gebouw is beroemd door het feit dat de kerk één van de grootste bakstenen gebouwen ter wereld is. Zowel de buitenkant als de binnenkant zijn van interessant architectonisch ontwerp, en één van de highlights is de enorme 15e-eeuwse astrologische klok. Het is een klim van 400 traptreden naar de top van de kerk, maar dit is zeer aan te raden door het prachtige uitzicht op de stad vanaf de bakstenen toren. De Lange Markt bereiken we via de Groene Poort, een ontwerp van de Nederlandse architect Reynier van Amsterdam. Het is niet de enige Nederlandse invloed. Hele delen van de binnenstad doen denken aan het 17e eeuwse Amsterdam. Donderdag 14 juni zonnig weer, nationale feestdag Polen.
Floris vertelde tussen neus en lippen dat hij met het hotel Nevada gebeld had en gevraagd of hij voor iedereen een kamer op de begane grond kon reserveren en dat was gelukt zei hij. Geweldig toch. Bij aankomst zagen we dat alle kamers op de begane grond te vinden waren. Grapje van Floris. Vrijdag 15 juni, lekker weer We hebben circa 5.000 km gereden en zeker 50 km gewandeld. Het was een prachtige reis met een humoristische chauffeur en een fijne groep mensen. Irene
|
Verder door naar Hannover waar zich de oude binnengrens tussen West en Oost Duitsland bevindt. Een paar km. voor deze vroegere grens staat een beeld ter herinnering aan het samenvoegen van Oost en West Duitsland, “twee handen” ineen. We stopten bij Raststätte Mariënborn voor de lunch. Nadien bezochten we de restanten van de oude binnengrens.
Met Jolanthe reden we eerst nog een kleine stadstour. De bus stopte daarna dichtbij het Presidentiële Paleis, daar was veel reuring met geblindeerde auto’s en politie die de mensen verzocht aan de kant te blijven. Naderhand hoorden we dat Frau Merkel op bezoek was geweest. Floris mocht met zijn bus niet verder, dus liepen wij met Jolanthe richting St. Johannes Kathedraal en bekeken deze van binnen. Onverwachts kregen we een fleurig, kleurig Pools interieur te zien.
Gehoord vandaag: in het plaatsje Druskininkai, (vlakbij Vilnius) ligt een openluchtmuseum met oude verzamelde beelden uit het Sovjettijdperk. Men kan een vol park van Stalin en Lenin zien als een tragische grap maar de oprichter Viliumas Malinauskas zag dit zeker niet als een geintje. Het park bevat een aantal beelden uit de tijd dat Litouwen nog deel uitmaakte van de Sovjet Unie.
Na de bezichtiging van het complex zochten wij een terras voor koffie en vanuit de verte konden we het geheel nog eens bekijken. Nadien gingen wij op zoek naar de Kibinai, een deegzakje met een vulling van lamsvlees, of kip en rund of vegetarisch met spinazie en kaas. Het smaakte erg lekker.
Nadien liepen we naar de “Poort van de Dageraad” ingebed in de vestingwallen van de oude stad. Dit is de enige stadspoort die is overgebleven. Aan de achterkant van deze poort hangt op de 1e verdieping een beeld van de “Zwarte Madonna”. 
Vrijdag 8 juni, prachtig weer, veel zon.
Om 16.00 uur moesten we terug zijn bij de bus en daarna lonkte het strand nog even. Het was daar heerlijk vertoeven. Verder op weg naar Tallinn voor het avondeten. Ons hotel lag in een bosrijke omgeving aan de rand van Tallinn. Wij kregen een kamer op de begane grond. Erg fijn. Het eten was lekker en nadien de bar nog even bezocht. 
In het stadsdeel Kalamaj, de oude visserswijk, zien we nog veel gekleurde houten huizen. We stopten bij “The Singing Bowl”. Elke 5 jaar wordt er een zangfestival georganiseerd, men zingt en danst voor vrijheid en gelijkheid. Gustav Ernesaks is de grondlegger van deze zingende manifestaties. De 100 geplante eiken achter in het veld staan voor vrijheid.
We liepen door straten met kleine kinderkopjes, pittoreske pleinen en kleurrijke huizen. Prachtig zijn het oude stadhuis op het Raadhuisplein, de architectuur van de koopmanshuizen en pakhuizen, of de St. Nicolaaskerk die werd opgericht voor kooplieden en matrozen. De Russische Alexander Nevski Kathedraal is prachtig zowel van binnen als van buiten. Niet zo uitbundig als die in St. Petersburg, maar deze mag er zeker ook zijn. De Nederlandse Ambassade is licht oranje van kleur, past goed tussen alle andere kleurrijke huizen.
Floris bracht ons eerst bij de markthallen, een vishal, een vleeshal en groentehal. Daarbuiten stonden allerlei kleine winkeltjes die lekkere etenswaar probeerde te slijten. Wij kochten gevulde deegwaar met spinazie en kaas. Ook veel grote bloemenkramen, de meeste bloemen komen uit Nederland. De hallen bekeken en doorgelopen naar de gerestaureerde pakhuizen. Leuk koffiezaakje ook een klein restaurantje waar we beiden weer een Caesarsalade bestelden, niet met kip, maar met grote garnalen. Erg lekker.
Uiteindelijk kwamen we aan op het Domplein, het grootste plein in de oude stad waar veel activiteiten plaatsvinden. De Dom is een markante Gotische Kathedraal en de grootste Middeleeuwse kerk in de Baltische Staten.
Maandag 11 juni, zonnige dag,
De Wolfsschanze was het hoofdkwartier waar Adolf Hitler meer dan 800 dagen (2/3 van de tijd) verbleef in de periode van 23 juni 1941 tot 20 november 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Naast de Führerbunker bevonden zich in het complex ook gebouwen voor andere nazi-kopstukken, de lijfwachten van de Führer en eventuele gasten. Op een aftakking bij Rastenburg stond ook de bepantserde trein van Hitler. Dit complex was goed verborgen en op een plek gebouwd waar de geallieerden met hun vliegtuigen niet konden komen.
En dan komen we aan bij Malbork (Mariënborg). Aan de Nogat-rivier is de meest robuuste gotische vesting van Europa gevestigd, dat ook nog eens het grootste bakstenen gebouw ter wereld is genaamd Mariënborg. Het werd gebouwd voor het bezoek van het hoofd van de Duitse Orde en beschermd door gewapende monniken. Achter de monumentale muren is een klooster opgericht, met kazernes en het commandocentrum van hun oorlogcampagnes. Trekpleisters zijn de middeleeuwse markt die wordt gehouden op de kasteelwallen in de derde week van juli en de grootse enscenering van de belegering van Mariënborg.
In 1970 had men al eens gestaakt voor betere levensomstandig heden, maar die staking werd neergeslagen. Tien jaar later legden de dokwerkers van de Leninwerf opnieuw het werk neer en onder leiding van hun charismatische leider Lech Walesa waren de stakers ervan overtuigd dat alleen een strategie van geweldloosheid tot succes zou leiden. De episode leidde tot de eerste legale, niet-communistische vakbeweging achter het ijzeren gordijn. Solidariteit.
Het unieke kraangebouw aan de kade van de Motlawa rivier is waarschijnlijk het meest gefotografeerde bouwwerk van Gdansk. De poort werd gebouwd in de 14e eeuw als verdedigingswerk. Pas later, rond 1440, werd de houten kraan er boven op gebouwd die gebruikt werd om schepen te laden en lossen, maar ook om bijvoorbeeld masten op schepen te plaatsen. Een boegbeeld van Gdansk.
Dit stadje was de eerste hoofdstad van Polen. De Basiliek van Gniezno of Basiliek van de Hemelvaart van de Heilige Maagd Maria en St. Adelbert is een prachtige gotische Kathedraal. Voor de Baseliek staat een standbeeld van Koning Boleslaw 1.