Wenen - Boedapest - Praag
25 juli t/m 3 augustus 2016

Maandag 25 juli   28 graden
We vertrokken om 6.15 uur van huis en waren om 7.30 uur bij Juffrouw Tok. De auto werd voor 10 dagen daar geparkeerd.
Onze chauffeur voor de reis heette Luut, een rustige, vriendelijke, dikbuikige man. Om 9.30 uur vertrok hij met de bus. Regelmatig vertelde hij over de omgeving en de gang van zaken tijdens de komende 10 dagen.
De eerste stop was rond 11.00 uur voor koffie. Daarna reden we voorbij het Siebengebirge waarvan de Drachenfels de hoogste berg is en door het Westerwald dat van oorsprong een naaldwoud was en nu meer een gemengd bos.
Ook kwamen we voorbij de stad “Limburg aan de Laan”, een bisschoppelijk domein waar een paar jaar geleden de bisschop uit zijn ambt gezet is vanwege een te dure verbouwing.
Een tweede stop kregen we op de Raststätte bij Wurzburg.
We overnachtten in het dorpje Iggensbach, waar we bij toeval in dezelfde kamer sliepen als de vorige keer.

Dinsdag 26 juli 30 graden
Om 8.00 uur zaten we aan de ontbijttafel en leverden we alle sleutels in bij Luut. In ruil hiervoor kreeg hij van de Metzgerei een worst mee voor een extra hapje in de bus en om 9.00 uur gingen we op weg naar de stad Melk in Oostenrijk.
Onze chauffeur begon dagelijks in de bus met een spreuk:
Wanneer een probleem je pad kruist verander dan je richting maar nooit je bestemming.
Onderweg naar Melk passeerden we de Inn en de Donau en een bijzondere kunstenaarswoning.

We bezochten  Stift (abdij) Melk,
een Benedicter Abdij in Neder-Oostenrijk  gelegen aan de Donau. De abdij is een hoogstandje van barokke architectuur en rijk aan kunstschatten.
Enkele prachtige zalen in de Abdij bekeken, zo ook een fraaie  bibliotheek en een bijzondere  kathedraal. Echt de moeite waard.
Foto's »

Na  dit bezoek reden we naar de Donau waar we met een boot door een  ongeveer 30 km lange vallei voeren van Melk tot Krems.
De Donau doorkruist  hier het Boheemse massief, de Wachau genaamd. Wegens zijn architecturale en agrarische geschiedenis werd de Wachau op de werelderfgoedlijst van de UNESCO gezet.
We zaten boven op het dek en onder het genot van heerlijke wijn en een zonnetje genoten we van de prachtige omgeving.
Foto's »

Via kleine dorpjes reden we nadien verder naar het hotel Wienerwaldhof waar we ongeveer om 17.00 uur aankwamen.
Onze kamer opgezocht, even opgefrist en daarna hebben we in de tuin zitten borrelen tot aan het diner. Kennis gemaakt met Fons, Nora, Ari, Dori, Im en Maarten.
Na het diner nog even afgezakt in de tuin en uiteindelijk het bed ingedoken. Slecht geslapen vanwege de hitte daarbij waren de kamers erg gehorig, de snurkers hadden de overhand.

Woensdag 27 juli, 30 graden
Om 06.00 uur ging de wekker, douchen en ontbijten.
De spreuk van de dag was:
Als je goed geworteld bent kom je altijd weer tot bloei.
Vandaag zouden we onze gids, Annelies, treffen bij het  
kasteel  Belvedère; een barok paleizencomplex. Het bestaat uit een Obere Belvedère en het wat oudere Untere Belvedère verbonden door een tuin. Het Untere Belvedère fungeerde als het zomerverblijf van Eugeni van Savoye.
Beide paleizen worden gebruikt als musea. Er was nu een speciale expositie van Ai WeiWei;  enkele Zodiac-koppen konden we bekijken in de tuin. Tijd om zijn werken te bewonderen was er niet.
Foto's »

Tijdens de stadsrondrit in Wenen zagen we de volgende zaken.
Goethe, Schiller en Mozart als bronzen beelden.
De Opera gebouwd in 1861 in Neorenaissancestijl.
De Hofburcht; de residentie vanaf de 13e eeuw tot 1918 van de Habsburgers en sinds 1945 is het de officiële residentie van de Bondspresident van Oostenrijk.
Maria van Bourgondië kwam ter sprake toen we een affiche van haar zagen.

Het parlement; een van de meest  opvallende gebouwen aan de Ringstrasse. Het monumentale neoklassieke bouwwerk werd in de 19e eeuw opgetrokken als onderkomen voor de Reichsrat.
De Rozentuin of Volksgarten is een publiek park dat aangelegd werd in 1820. Het was een van de eerste recreatiegebieden in Wenen
Hof Burgtheater ontworpen in een hoogrenaissancestijl. De rijk versierde gevel wordt opgesmukt met talloze beelden.
Het Stadhuis is het Wiener Rathaus. Dit neogotisch gebouw is de zetel van zowel het Weense stadsbestuur als van de deelstaat Wenen.
Sigmund Freud, de bedenker van de psychoanalyse woonde van 1891 tot 1935 in Wenen. Daarna verhuisde hij naar Londen op de vlucht voor de nazi’s. Het appartement waar hij jaren gewoond heeft is nu een museum.
Beethoven huis, hier heeft Beethoven (Duitse componist) jaren gewoond en naar men zegt ligt hij hier ook begraven.
Votiefkerk is een van de belangrijkste neogotische bouwwerken ter wereld.
Foto's »

De periode tussen 1918 en 1938 kenmerkt zich door de sociale  woningbouw zoals het Hundertwasserhaus. Het gebouw kenmerkt zich door felle kleuren, onregelmatige vormen en het vele groen. Hundertwasser ontwierp ook de vuilverbrandingsoven in noordelijk Wenen. Ook op het station in Goor, Nederland, zou er werk van Hundertwasser zijn.
Foto's »

In deze omgeving koffie gedronken en afgezakt naar het lunchadres waar een “kalte plätte” voor ons klaar stond. Snel gegeten en nog even naar de Mariën Brücke over het Donaukanaal gelopen om weer een ander beeld van de stad op te vangen.
Met de bus reden we richting “het Prater” een enorm park middenin Wenen met allerlei mogelijkheden tot sport. We reden ook langs het Ernst Appel Voetbalstadion. Daarna kwamen we voorbij een Franziskaner kerk uit de 17e eeuw. Een bijzonder gebouwd kerkje, bijzonder bleek ook de Koptische kerk.
De weg vervolgend reden we langs de Stefandom, een rooms-katholieke kathedraal en tevens de zetel van de aartsbisschop van het Oostenrijkse aartsbisdom. De weg voerde ons verder langs het
Imperiaal Hotel, de duurste kamer kost er 8000,-- euro per nacht!
Dat is niets voor ons.
Via de in barokstijl gebouwde Karlskerk en het gebouw van de Muziekverein kwamen we bij het Schloss Schönbrunn aan.
Foto's »

Schloss Schönbrunn; een van de belangrijkste culturele erfgoederen van Oostenrijk. Het is sinds de jaren 60 een van de drukbezochtste bezienswaardigheden. Het paleis ligt in het westen van de stad in de wijk Hietzing.
Met de gids hebben we de 40 mooiste en belangrijkste kamers door gelopen. Geweldig om alle pracht en praal uit die periode te zien.
De binnenstad van Wenen staat trouwens in zijn geheel op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

‘s Avonds bracht Luut, onze chauffeur, ons met een aantal mensen uit de groep naar het Paleis Eschenbach voor het bijwonen van een concert. Genoten van prachtige muziek van Mozart, Strauss, Beethoven en Schubert. Rond half elf haalde Luut ons weer op en trakteerde ons op een glaasje bubbels en een dvd van de muziekavond.
Bij terugkeer in het hotel nam Gerard nog een wijntje, de tuin zat nog vol met mensen, het was een zwoele avond. Ik dook het bed in.
Foto's »

Donderdag 28 juli  afgekoeld naar 22 graden na het onweer en de regen afgelopen nacht. Liep in de loop van de dag weer op naar 30 graden.

Na het ontbijt vertrokken we om 9.30 uur en Luut kwam met de volgende spreuk: wat het hart voelt zal het verstand nooit begrijpen.
En nu op naar Hongarije, koffie bij de grens en tegen 13,30 kwamen we aan in Esztergom,
de voormalige, oude hoofdstad en bekend om zijn reusachtige Basiliek en Koninklijk Paleis. De stad is een van de oudste van Hongarije en was in de 10e eeuw de residentie der Apaden. De Basiliek is met zijn 72 m. hoogte de grootste kerk van Hongarije. Deze kerk is in de 19e eeuw gebouwd met de Sint Pieter in Rome als voorbeeld en sinds de 11e eeuw ook de bisschoppelijke hoofdstad. In de basiliek bevindt zich veel koninklijk en kerkelijk goud- en zilverwerk.
Op het plein achter de Basiliek hadden we een prachtig uitzicht over de Donau. Daarna vonden we onder het kerkplein een prima restaurant waar we een palatenschincken (pannenkoekje gevuld met kippenvlees en paprikasaus), bestelden; het Hongaarse gerecht smaakte voortreffelijk zeker met een glas witte wijn uit de regio erbij voor mij, genieten geblazen.
Foto's »

Om 15.30 vertrokken we richting Budapest. Het dorpje Szentendre konden we niet meer bezoeken i.v.m. tijdnood.
Het Holiday Beach Hotel was een prachtig hotel gelegen aan de Donau, maar helaas ver van het centrum van de stad. Marianne de gids voor de lichttoer in de avond had geprobeerd om met het openbaar vervoer naar het hotel te komen. Ze raadde ons af gebruik te maken van het openbaar vervoer, was niet om te doen voor buitenlanders. Wij gingen niet mee met deze toer en vertoefden op een heerlijk terras met bar aan de Donau.
Tegen twaalven het bed in na de nodige wijntjes.

Vrijdag 29 juli  heet
Na een goed ontbijt vertrokken we met Luut voor een toer door Budapest. De spreuk van deze ochtend was als volgt:
Snij nooit door datgene wat je los kunt knopen.

Vlak voor de Margaritabrug pikten we Marianne op. We reden over deze brug naar de Burchtwijk waar we allereerst de Matthiaskerk bekeken. Deze kerk bevindt zich aan het Drievuldigheidsplein in het stadsdeel Boeda.
De kerk die officieel de naam Onze Lieve Vrouwekerk draagt is in zijn huidige vorm neogotisch. De torens en het kleurrijke dak zijn ook vanaf de andere kant van de Donau duidelijk te zien.  Onder het bewind van de Turken werd de kerk veranderd in een Moskee. Hierbij werden het interieur en alle fresco’s aan muren en plafond verwoest. In de 18e eeuw vonden herstelwerkzaamheden plaats waarbij er ook Barokke stijlelementen werden aangebracht.
In deze kerk zijn destijds Frans Joseph en Sissie getrouwd.

Het Vissersbastion is een van de vele opmerkelijke gebouwen in deze stad. Het bastion is in 1895 ontworpen voor het vissersgilde. Op de plaats van het bastion was vroeger de vissersmarkt van Budapest.

Vanaf het terras van het bastion hadden we een prachtig uitzicht over de Donau. Terug bij de bus reden we over de Kettingbrug (een bekende hangbrug in Budapest) naar de markthallen. In deze omgeving lagen vele restaurantjes, maar we kwamen toch terecht in een restaurantje in de markthallen zelf. Hier speelde een Hongaars orkestje en dat vonden we wel leuk een beetje live muziek.
Foto's »

Nadien ging de stadstoer verder door Pest langs de opera (neorenaissancestijl met barokke elementen), langs het Heldenplein (het grootste en meest indrukwekkende plein van Budapest) en verder over grote boulevards, langs het Parlement en prachtige herenhuizen naar de plaats waar een deel van onze groep op de boot zou stappen. Wij liepen de nieuwe Joods wijk in en zochten een rustig terras. Na een uurtje was men weer terug en reden we naar het hotel waar bleek dat er een bruiloft gaande was. Gelukkig konden we ’s avonds op het terras eten en borrelen. Het bleef nog lang heet.

Zaterdag 30 juli 31-33 graden
Het grootste gedeelte van de groep ging een dagje naar het Balaton meer, dus hebben wij de spreuk van Luut gemist.
Na het ontbijt namen we samen de taxi naar het centrum van Budapest. De chauffeur sprak goed Engels en zette ons af bij het Museum van toegepaste kunst. Het ging ons in eerste instantie om het prachtige gebouw met mooie gekleurde daken. Nadien hebben we door het museum gezworven. Op de begane grond konden we fietsontwerpen bekijken en nog in actie komen zoals Gerard deed om wind te bewerkstelligen. Op de 1e verdieping “Collectors and Treasures”, meubilair begin 19e eeuw en in “The mood for coulors” met o.a. prachtig geborduurde galajurken. Op de 2e verdieping was een expositie van Islamitische kunst.
Foto's »

Daarna liepen we naar de Synagoge, maar we hebben eerst op een mooi terras koffie gedronken. De weg voortgezet naar de op een na grootste Synagoge ter wereld. Van buiten was het een fraai gebouw, helaas hebben we het interieur niet kunnen bekijken want het was Sjabbat en dan doen de joden niets, dus hebben we even op internet gekeken hoe deze fraaie Synagoge er van binnen uitzag. Jammer dat we niet naar binnen konden.
Marianne, de gids van gisteren, vertelde dat er in Hongarije geen moskeeën mogen worden gebouwd. De regering en de bevolking wil dat niet; overigens woont er maar een hele kleine groep islamieten in Hongarije. Echter Synagogen worden hier wel gebouwd.
Foto's »

Een lekkere lunch gebruikt en daarna de tram gepakt naar het Volkerenmuseum, gelegen aan de achterkant van het parlement.
Het was inmiddels weer bloedheet en we liepen zoveel mogelijk in de schaduw. In het museum was het heerlijk koel. Ook hier was ons doel het prachtige gebouw, de entree en de hal.
Foto's »
Daarna hebben we de expositie van de geschiedenis van Hongaren bekeken met een opmerkelijke collectie kerstgroepen.
Foto's »

Later een terras opgezocht, in de schaduw natuurlijk en daar stonden taxi’s, heel gemakkelijk, hoefden we niet op zoek te gaan. Een van de chauffeurs bracht ons terug.
Weer was er een bruiloft en deze keer mochten we niet op het terras verschijnen. De obers hadden voor ons een kleine strook bedacht aan de Donau zodat we toch van het mooie weer  konden genieten. Ook goed. Alleen jammer dat we binnen moesten eten.
Het feest van deze bruiloft ging door tot vier uur in de morgen en sommigen lieden die dichtbij de feestelijkheden sliepen waren not amused.
Foto's »

Zondag 31 juli  33-35 graden heet
Ontbeten en om 9.30 uur vertrokken we naar Szentendre,
een stadje met grillige hellingen, koffiehuizen, winkels en boetieks. Aan de hoofdstraat staan alle gebouwen op de monumentenlijst; ze vormen een bonte verzameling van stijlen en kleuren. Op het plein staat een smeedijzeren kruis uit de 18e eeuw.
Voor velen uit de groep hadden we niet naar dit stadje hoeven gaan; heel veel souvenirwinkels  en verder was er weinig te zien. Door deze winkels zijn misschien de stijlen  en kleuren onzichtbaar geworden. Voor ons verspilde tijd!! Zitten nu onder de bomen bij de parkeerplaats, het is bloedheet.
Foto's »

Tijdens de rit naar Slowakije barstte er een onweersbui los met de nodige regen. Temperatuur zakte naar 22 graden en een halfuurtje later was het weer 32 graden.
Veertig km. voor de grens met Slowakije een korte stop gemaakt, broodje met koffie genuttigd.

De stop bij de Slowaakse grens leverde problemen op. Het tolkastje wat Luut maandag al bij zich had moest aangesloten worden op een sigarettenaansteker, maar aangezien wij een hypermoderne bus hadden, zat daar geen aansteker meer in. Ter plekke moest het kastje aangesloten worden met behulp van iemand uit de bus. Luut had dit wel geprobeerd, maar kwam er niet uit. Daar stonden we dan in niemandsland met 35 graden hitte. Iedereen balen. De vertraging was ruim een uur en toen gaf Luut aan dat we niet meer naar Bratislava konden gaan anders kwamen we veel te laat in Praag aan.
Nog meer balen. Omdat Luut dit kastje leasde moesten we vlak voor de grens ook nog van de snelweg af om dit kastje weer terug te geven. Onderweg naar Praag hadden we erg slecht weer, maar later klaarde het op. We gingen eten bij Anvio, een restaurant in het nieuwe stadsdeel van Praag. Om half tien schoven we daar aan tafel en om elf uur stapten we weer in de bus die ons naar hotel Globus te bracht 15 km. verderop. Hoe kan men deze combinatie bedenken!!
Lang wachten voor de balie van het hotel, er zat maar 1 receptioniste.
Om half een zochten wij onze kamer op en vielen als een blok in slaap. Vermoeid door de hitte en het lange oponthoud.
Jammer van deze dag, een slechte reisdag.
Foto's »

Maandag  1 augustus  23 graden aangenaam zonnig.
De spreuk van deze ochtend luidde: Leer van andermans fouten want het leven is tekort om ze allemaal zelf te maken.

Ontbeten en om 9.30 uur vertrokken we naar de Engelenbrug, waar Janneke onze gids zou wachten.
We liepen over de Engelenbrug naar de Joodse Wijk, Josefov geheten. Al in de 9e eeuw vestigden Joodse handelaren zich in Praag. Er waren voortdurend spanningen met de Christelijke autoriteiten die in de 13e eeuw de Joden dwongen zich in een bepaald deel van de stad te vestigen. In deze wijk staat een van de oudste Synagoge uit de 13e eeuw. Op de Joodse begraafplaats ernaast liggen vooraanstaande leden  van vroeger begraven.

De blikvanger op het oude stadsplein was ongetwijfeld de Barokke
St. Nicolaaskerk. Weelderige beelden sieren de witte gevel. Het rijk versierde interieur en fresco’s in de koepel vertellen over het leven van Sint Nicolaas.

Midden op het oude stadsplein staat een kolossaal beeld van Jan Hus, een 14e eeuwse religieuze hervormer, die de decadentie en corruptie van de katholieke kerk aan de kaak stelde. Het monument is een symbool van de Tsjechische onafhankelijkheid.

Het plein wordt gebruikt voor kinderspelen, muziek, dans en andere vrije tijdsbestedingen.
Ook aan het oude stadsplein gelegen is de Gotische kerk van de heilige Maria voor Tyn met 2 torens van circa 80 m. hoog.
Janneke liep voor ons uit naar het Oude Raadhuis met Astronomische klok, moeilijk te beschrijven hoe de klok tewerk gaat. In ieder geval verschijnen boven in de raampjes de apostelen en de figuren aan de zijkant bewegen allen.

We liepen door naar de Kruittoren, deze is 43 m. hoog en een is een goed voorbeeld van de Gotische bouwstijl. In de 18e eeuw werd de toren gebruikt als opslagmagazijn voor het kruit.
Naast de kruittoren liepen we een Conditorei, (maakte deel uit van het Gemeenschapshuis,) binnen voor koffie met Praags gebak.
Het Gemeenschapshuis is een muziektempel en een belangrijke bezienswaardigheid van Praag. De concertzaal werd gebouwd in 1911 en was het eerste Art Nouveau gebouw in de stad. Het gebouw staat wereldwijd bekend om het gedetailleerde beeldhouwwerk, de glas in loodramen, de gouden versieringen en de magnifieke fresco’s van gerenommeerde Tsjechische kunstenaars waaronder Alfons Mucha.

De straat overgestoken en wandelend over de Na Pfkopè , een winkelstraat, kwamen we terecht op het Wenceslasplein;
vele van de belangrijke historische gebeurtenissen vonden hier plaats. Zoals het uitroepen van de Republiek in 1918, de betogingen tegen de Sovjetbezetting in 1969 en de protestmars in 1989 die leidde tot de Fluwelen Revolutie. Tegenwoordig vormt het Wenceslasplein het commerciële hart van Praag. Aan dit plein ligt het Nationaal museum; dit is het oudste en grootste museum in Tsjechië, met 20 miljoen voorwerpen is het ook het museum met de omvangrijkste collectie.
Teruggelopen richting oude stadsplein en zo kwamen we weer bij het raadhuis en de astronomische klok.
Foto's »

Om 13.00 uur zouden we bij de Cechuvbrug zijn om deel te nemen aan een boottocht over de Moldau. Genoten van een heerlijke lunch en nadien het bovendek opgezocht. Prachtig om de gebouwen vanaf het water te kunnen bewonderen. Ook hele mooie doorkijkjes onder de bruggen. Daarna hadden we vrij tot 17.30 uur en stond Luut ons weer op te wachten bij de Engelenbrug. We reden naar restaurant Anvio voor het diner en daarna terug naar hotel Globus. Een deel van de groep reed mee met de lichttoer in de avond en wij nestelden ons in de tuin met een glaasje. Achter het hotel lag een prachtig park, we zijn er niet meer aan toegekomen om daar te gaan wandelen.
’s Avonds laat voegde zich een aantal mensen bij ons na de toer.
Foto's »

Dinsdag 2 augustus 25 graden zonnig.
De spreuk van deze dag luidde als volgt; levenskunst is het doen van belangrijke dingen maar ook het doen van niet belangrijke dingen.
De laatste dag bezochten we de bovenstad van Praag, de Burchtwijk.
Luut zette ons voor de bucht af en daar ontmoetten we Jana. Een klein vrouwtje met een heldere stem en dat was af en toe wel nodig ook; het was er ontzettend druk.

De Burchtwijk is de belangrijkste bezienswaardigheid van deze wijk.
Dit is een van de grootste gesloten paleizencomplexen ter wereld. Op de helling naar de Burcht liepen we door prachtige tuinen en paviljoenen die een mooi uitzicht op de stad boden.
Foto's »
De St. Vitus Kathedraal is de grootste en belangrijkste kerk in Praag en heeft mooie glas in lood ramen. Is ook een pelgrimsoord met een museum en schatkamer en onderdeel van de Burcht.
Foto's »
Ook vonden we hier het bekende “Gouden Straatje” met de vele kleine, gekleurde huisjes en een bijzondere geschiedenis. Hier staat ook de Sint Jorisbasiliek, dit is de oudste kerk binnen de Praagse Burcht.

Van de aflossing van de wacht hebben we weinig tot niets mee kunnen maken, het was er zo druk dat we alleen de blauwe petten tussen een menigte voorbij zagen schuiven o.b.v. muziek. Na de aflossing liepen deze soldaten, nu wel te zien, over het plein weg.

Zoetjesaan kwamen we bij de Karelsbrug,
deze verbindt de Oude Stad met de wijk Mala Strana. Op 9 juli 1357 legde Koning Karel IV de eerste steen. De brug slingert in een flauwe S-vorm over de rivier en aan weerskanten staan vele Heiligenbeelden.
Met moeite kwamen we aan de overkant. Jana bracht ons naar het oude stadsplein en daarna hadden we de middag vrij te besteden.
Foto's »

Wij zochten achter de Tynkerk een rustig plekje op om te lunchen.
Bij de Dublinner, een Ierse pub, konden we heerlijk uitblazen van de wandeling door de bovenstad en bestelden beiden een salade met een glaasje natuurlijk. Op het einde van de middag begon het te regenen, gelukkig zaten we op een overdekt terras en bekeken allerlei activiteiten op het plein.
Om 17.00 uur liepen we weer naar de Engelenburg waar Luut ons ophaalde en naar het restaurant bracht. ’s Avonds nog even in de bar gezeten, maar we waren moe en moesten de volgende dag vroeg uit de veren.

Woensdag 3 augustus  bewolkt weer.
Om 5.00 uur liep de wekker af.  5.45 uur koffers geladen. 6.00 uur ontbijt en om 6.30 reden we weg uit Praag. Luut gaf ons voor de laatste keer een spreuk:
alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.
Het was nog rustig op de weg en we schoten goed op. Na ongeveer 4 uurtjes rijden kregen we de eerste stop voor koffie. 
De 2e stop was tegen 15.00 uur, een snelle salade gegeten en na een uurtje reden we weer verder tot Hunze, waar een andere chauffeur de plaats van Luut innam dit i.v.m. de rijtijden.
We zagen hem drie kwartier later weer bij Juffrouw Tok.

De meeste medereizigers gedag gezegd, zij namen nog deel aan het diner en wij reden in erbarmelijk slecht weer naar huis.

Irene