Vrijdag 18-04-2014
Om 0.15 uur vertrokken naar Brussel.
We zouden om 5.00 vliegen met Corendon naar Bodrum, aankomst 9.30 uur.
Het duurde even voordat we de bagage gevonden hadden. Daarna liepen we naar de vertrekhal van binnenlandse vluchten, dronken koffie en aten een broodje. Een dame van Albanese/Griekse oorsprong voegde zich bij ons; we moesten wachten op de bus tot 12.10 uur.

Vanaf het busstation in Bodrum
20 minuten gelopen naar de boot, daar werden we ontvangen door Apo, de kapitein. Nadat we onze spullen ingeruimd hadden, gingen we Bodrum verkennen. Leuk plaatsje en in de haven liggen ontzettend veel boten waaronder veel Turkse Gulets. De lunch gebruikt in een eettentje aan de boulevard en terug naar de boot.

Carl was intussen gearriveerd, even met elkaar gesproken, daarna moest hij weer weg. Kahraman schonk voor ons een glas wijn in en later maakten we kennis met Henk.

Het avondeten werd in de kajuit opgediend, het was te fris aan dek.
Heerlijk Turks eten, bereid door Soner, onze kok voor de komende week.
Redelijk vroeg naar bed.
Foto's »

Zaterdag 19-04-2014
Tegen 9.00 uur opgestaan, met z’n allen ontbeten en daarna zijn we met Henk naar het oudheidkundig museum geweest in het kasteel, de Petrusburcht, met overblijfselen van het glaswrak de Uluburun, Amphora’s, tombe met skelet van Ada van Karië, etc. Koffie gedronken en terug gewandeld.

Op de Mojo ontmoette we Marco. Hij reist de komende week mee en zal met de crew proberen om scherper te zeilen. Na een heerlijke lunch voeren we de haven van Bodrum uit. Op het eerste eiland wat we tegen kwamen zouden “zwarte varkens” leven.

Het mytische verhaal over Odysseus, legendarische vorst van Ithaka, die belandde tijdens zijn omzwervingen over de zee bij een eiland met de naam Aia. Daar woonde de machtige tovenares Circe, de dochter van de zonnegod Helios; zij veranderde de helft van zijn bemanning in varkens; helaas kon Henk ze niet vinden.

Nu liggen wij in een kleine baai. Het laatste stukje tijdens het varen gaf de motor een bonkend geluid. Apo zorgde dat een mecanicien aan boord kwam en die heeft tijdens ons avondeten het euvel verholpen.

Er werd vis met toebehoren geserveerd, erg lekker; gespreks-stof genoeg tijdens en na de maaltijd.
Het was stil die nacht, geen disco zoals in Bodrum, geen enkel ander geluid alleen het klotsen van het water tegen het schip.
Lekker geslapen.
Foto's »

Paaszondag 20-04-2014

Redelijk vroeg opgestaan. De douche was lekker warm. Marco, Henk en Carl zijn het zeewater ingedoken, dat was voor ons veel te koud.

Na het ontbijt kregen we een briefing van de kapitein, hij liet ons op de zeekaart zien wat de plannen waren voor deze dag. Daarna werd het anker gelicht en voeren we op de motor de baai uit. De zeilen werden gehesen en de motor ging uit.

Een heerlijke zachte bries stuwde ons voort. We kregen koffie en genoten met volle teugen. Na de lunch kwam er steeds meer wind opzetten. Het leek wel of we vooruit vlogen. Op het voordek een dutje gedaan, heel relaxed.

We voeren naar de zeven eilanden en legden aan in een baai. Met de dinghy werden we aan wal gebracht en maakten een wandeling naar de andere kant van de heuvel.

Daar hebben we gewacht op de zonsondergang. Helaas zagen we de zon niet echt in de zee zakken, er schoven wolken voorbij. Toch een paar mooie foto’s kunnen maken. Zeker van de Mojo in de baai.

Bij terugkomst stond er weer een heerlijke maaltijd te wachten, geserveerd in de kajuit. Buiten aan het dek was het te fris. Ook in deze baai hoorden we ’s nachts alleen het klotsen van water tegen het schip.
Foto's »

Paasmaandag 21-04-2014
Iedere ochtend ontbijt met fruit, heerlijke kaas met olijven, tomaatjes en komkommer, brood, eitje, erg lekker. Na het ontbijt de briefing van de kapitein en daarna werd alles klaar gemaakt voor vertrek en wederom voeren we alleen op de motor de baai uit. Weer werden de zeilen gehesen en met de zon op ons hoofd hadden we een heerlijke zeiltocht naar de English Harbour.

Bij binnenkomst houdt een zeemeermin als het ware de wacht bij deze baai.
De lunch smaakte weer ontzettend lekker; Soner zet iedere maaltijd een ander gerecht voor. Geweldig!

De English Harbour heeft haar naam te danken aan een voorval in de oorlog. Engelse marine-schepen verstopten zich in deze baai voor de Duitsers. De Engelsen zijn nooit gepakt.

Voordat we op weg gingen naar Marmaris liepen we naar een herinneringsbord van Sadun Boro, de eerste Turkse zeevaarder die rond de wereld reisde; de memoires zijn beschreven in zijn boek Pupa Yelken.

Onderweg naar Marmaris stopten we even bij een boerderij. Vragen of er al aardbeien waren, helaas niet. De boerin bakte een brood in open vuur en voor de bruine korst draaide zij het brood langs het vuur. Leuk gezicht.

Marmaris is gelegen aan een baai aan de Lycische kust en heeft een uitgebreide jachthaven waar ontzettend veel schepen liggen. We hebben er een paar uur doorgebracht. Gewandeld langs de boulevard, terras opgezocht, petje gekocht voor Gerard tegen de zon; om circa zeven uur werden we weer teruggereden naar de boot.

De bedoeling was om in een van de restaurantjes te eten in de English Harbour, helaas waren deze nog dicht dus stond Soner weer te koken en in een korte tijd had hij zoveel lekker eten op tafel staan waardoor ik eigenlijk teveel heb gegeten. Daar had ik ‘s nachts enigszins last van. Gerard niet die sliep als een roosje.
Foto's »

Dinsdag 22-04-2014
We zouden vroeg vertrekken en het ontbijt ergens op zee nuttigen. Niets veranderlijker dan een zeildag. Er werd gezwommen in de English Harbour, ontbeten en daarna bleef het schip nog even rondjes draaien in de baai. Er werd vanuit de dinghy gefilmd door Carl en Gerard. De boot met volle zeilen werd van alle kanten onder de loupe genomen. Daarna gingen we op weg naar Cleopatra eiland. Gezwommen, alhoewel het water nog behoorlijk koud was. Zelfs Gerard heeft een duik gewaagd.

Franse meiden ontmoet die in Istanbul economie studeerden. Deze Franse meiden dachten te kunnen eten in het restaurant op Cleopatra eiland; helaas was dit dicht. Ze klopten bij ons aan tijdens de lunch en Soner maakte lekkere sandwiches voor hen. De kus voor Soner lieten ze helaas achterwegen.

Naast ons lag nog een boot aangemeerd ook met Franse meiden die zee-egels open lieten maken; dat werd gedaan middels een speciale tang en daarna werden ze gegeten. Het ziet er kleurrijk uit, maar daar blijft het voor mij bij.

Nu weer alle zeilen op en varen we met 8 tot 9,5 mijl per uur in de golf van Gokova. Geweldig.
We eindigen in Tuzla bay, een goddelijke baai; geen wonder dat Odysseus op zijn reis naar huis in deze omgeving wilde blijven plakken. We kregen weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld; we groeien hier dicht. Lang nagetafeld.
Foto's »

Woensdag 23-04-2014
We vertrokken om 7.00 uur, nu wel voor het ontbijt en staken de golf van Gokova over naar Ören. Om 8.00 uur lagen we voor het stadje in de zon en werd het ontbijt genuttigd. Kahraman bracht ons met de dinghy naar het strand.

We liepen door een langgerekt dorp naar de lokale markt. Bijzondere ontmoetingen, leuke verhalen, wat gedroogde tomaatjes, speciale nootjes en lokum gekocht. In de olijventuin thee gedronken. Er zaten veel mannen, de vrouwen waren in de minderheid.

Tegen 12.00 uur terug en geprobeerd te zwemmen, was veel te koud. Mijn badpak heb ik daarna in de prullenbak gegooid. Dat lubberde aan alle kanten en zakte van mijn billen af!!
Weer een heerlijke lunch, de kok krijgt veel complimenten en dan glundert hij. Het weer veranderde langzaam, het werd erg heiig en windstil en toch was er een windwaarschuwing voor ‘s middag afgegeven. We wachten af. Het werd heet, het voelde als 30 graden, even naar bed voor een dutje. Achteraf een uitstekend idee.

Tegen 15.30 uur zette Apo de motor aan en voeren we naar de baai van Cokertme.
De zon liet zich weer zien en de wind wakkerde een klein beetje aan. Hoopvol voor morgen.

Soner bracht ons met de dinghy naar het restaurant in Cokertme. Een tafel met stoelen werd op het strand geplaatst en daar zaten we prinsheerlijk. Soner kwam met de menukaart en zorgde verder voor een drankje en het eten. Veel te veel gegeten, moet weer gaan afkicken.
Foto's »

Donderdag 24-04-2014  Laatste dag zeilen.
De zonnetent staat op, heerlijk ontbeten en nu zitten we op het voordek in een zonnetje met wind. Nog even genieten en daarna voeren we op de motor weer naar buiten, eenmaal op open water werden de zeilen weer gehesen en werden we meegenomen met de wind. Genieten van de laatste dag zeilen.

De Sila, ook een Nederlandse boot, lag naast ons in de baai en was na ons vertrokken, maar haalde ons in. Dat trok Apo zich aan en zette de matrozen aan het werk om de stand van de zeilen te veranderen, de snelheid werd opgevoerd tot wel 10 knopen. De Sila kon onze boot niet bijhouden en haakte uiteindelijk af.

Vlak voor Bodrum in de kromming van de baai werd er nog even gezwommen, daarna zeilden we richting haven. Met verbazing heb ik staan kijken hoe Apo het schip tussen twee andere boten op zijn plaats manoeuvreerde.

Henk, Gerard en ik zijn het stadje ingelopen, door de bazaar gewandeld voor het geluksoog (nazar) van Isis; vlak voor het busstation vonden we de juiste. De vertrektijden van de bus nog even gecontroleerd en daarna met z’n drietjes gegeten. Carl en Marco hadden nog het een en andere te doen.

Het was warm in de hut, raampjes open hielp daar niet voor, op dek slapen zou beter zijn geweest. Niet geweldig geslapen.

Vrijdag 25-04-2014
De wekker liep om 6.00 uur af. Apo zorgde voor thee en een sandwich en van Kahraman kregen we allebei een sleutelhanger in de vorm van een scheepsknoop.

Na van iedereen afscheid te hebben genomen en te zijn uitgezwaaid liepen we naar het busstation; de bus reed in 40 minuten naar het vliegveld en we stonden om 8.30 uur voor de incheckbalie. Het vliegtuig vertrok een kwartier eerder en kwam zelfs een half uur te vroeg in Brussel aan. Moest nog even cirkelen boven Brussel, maar om 12.35 uur landden we op Zaventum.

Het was druk op de weg naar huis, gelukkig geen files en om 15.00 uur stonden we op de Fransebaan.

We hebben genoten van alle facetten van het zeilen, van het lekkere eten, van de zon en de gezamenlijke gesprekken, van de humor. Het was jammer afscheid te moeten nemen van iedereen, maar ze houden een plaatsje in ons hart en wie weet zien we elkaar nog eens terug op de Mojo.
Foto's »

Irene