Europa  

Turkije

 

mm

Europa

mm
mm
mm
mm

 


Rondreis Turkije
14 mei t/m 03 juni 2000

Zondag 14 mei:     Amsterdam > Wenen > Ankara
Om 4.00 uur ’s ochtends met de taxi naar Schiphol; de auto werd bestuurd door ene Harry die diverse mensen moest ophalen in Eindhoven maar hier de weg niet kende. Precies op tijd op Schiphol!! De fokker 70 naar Wenen zat niet vol en vanaf Wenen was het nog rustiger in het vliegtuig. Snel door de Douane in Ankara en we moesten even wachten op onze reisbegeleider Jan Mens. Met de bus naar hotel Ogulturk; hier werden de kamers zo snel mogelijk verdeeld en meteen daarna gingen we op pad.

AtaturkAnkara ligt in het centrum van Anatolië op een hoogte van 850 meter en is de hoofdstad van Turkije. Het standbeeld en mausoleum herinneren aan Kemal Ataturk, die vanuit Ankara destijds de onafhankelijkheidsoorlog leidde.

De citadel van Ankara wordt beschouwd als het oudste deel. Vele mooie voorbeelden van fijne traditionele architectuur zijn binnen de muren te vinden. Daarnaast een aantal groene zones, waar het heerlijk relaxen is. Vele gerestaureerde traditioneel Turkse huizen in het gebied rondom de Citadel doen nu dienst als restaurants.

De overblijfselen van het Romeinse theater van podium en coulissen konden we vanaf de citadel bekijken.
De tempel van Augustus is belangrijk vanwege het “Monument Ancyrnanum” het enig overgebleven politieke testament van Augustus. Het is een weergave van zijn verdiensten, uitgehouwen in de muren in het Latijn en Grieks.

 

kaartjeMet de bus reden we naar het Anatolisch museum; beroemd en druk bezocht. Het museum is ondergebracht in een 15e eeuws, met 10 koepels overdekte bazaar en omvat de voorwerpen uit de Anatolische beschavingen vanaf de steentijd met als hoogtepunt de Hettieten collectie. De gids die de rondleiding verzorgde, vertelde dat hij een afstammeling is van de Hettieten.

Hierna reden we terug naar het hotel langs een soort van “pretpark”, het Genclik park.
Foto's »

Maandag 15 mei:     Ankara > Bogazkale - Hattussas
Goed geslapen, we werden gewekt door de oproep van de Imam, dat is weer even wennen. Yuksel, medereizigster, liep mee om geld te pinnen; de kleuren waren van het toetsenbord verdwenen en wij konden er geen wijs uit.
Onderweg zagen we traditionele Turkse huizen. Bijzondere bebouwing.
Vlak voor de lunch kwamen we in motel Baskent aan, de zon scheen en dat was genieten op het terras. Gezamenlijk de lunch gebruikt; een Turks gerecht werd geserveerd; menemen, lekkerrrrrrrrrrr.

Hattussas vormde het voormalige Hettitische religieuze centrum en stond bekend als de stad der Tempels, vanwege de aanwezigheid van meer dan 70 tempels.
Na de lunch reden we naar het heiligdom Yazilikaya, dat "beschreven rots" betekent. Hier zijn reliëfs (midden 13e eeuw voor Christus) te zien die in opdracht van de Hettitische koning Tudhaliya IV in de rotswanden zijn aangebracht.

LeeuwenpoortWe bezichtigden ook de Koninklijke poort, de Leeuwenpoort en de Yer Kapi (ondergrondse tunnel), aaneengesloten door dubbele muren, die vroeger de heilige stad omringden.
Vanaf het terras van het motel hadden we een prachtig overzicht van de opgravingen van Hattussas, tegenwoordig Bogazkale genoemd. Daarna reden we naar een klein, sfeervol museum in Bogazkale met een overzicht van alle gebeurtenissen tijdens het Hettitische tijdperk.

KavaklidereLater in het dorp een pilsje gedronken; onze gids vroeg ons op de thee maar achteraf bleek dat we dan in een tapijtenzaak zouden belanden, daar hadden we geen zin in. We liepen terug naar het Motel.

Bij het avondeten Turkse wijn geprobeerd, net zuurtjeswater. Jammer want er bestaat goede wijn vertelde Jan. Het merk "Yakut - Kavaklidere" bleek later inderdaad een smaakvolle rode wijn te zijn.

 


We hebben van Yuksel inmiddels een aantal Turkse woordjes geleerd zoals: Guneyden = goedemorgen, allahsmaladik = tot ziens, dur = stop, luftven = alsjeblieft en hoz geldeniz = welkom.

Dinsdag 16 mei:     Bogazkale - Hattusas > Avanos > Urgup
Het was koud vannacht maar dankzij mijn zijden lakenzak kon ik me aardig warm houden.
Om 8.00 uur vertokken we weer; onze chauffeur spreekt niet anders dan Turks. Jammer, maar Yuksel kon wel met hem communiceren.
We waren nog maar goed en wel vertrokken toen we werden aangehouden door de Gendarme. Iedereen moest zijn/haar paspoort inleveren; was een controle maar het leek meer op een bezigheidstherapie.

We reden over de hoogvlakte naar Cappadocië, veel landbouwgebieden. Dagloners komen hier werken, zetten hun tentje op tijdens de vakantiemaanden; het schijnt zo dat er een aaneengesloten vakantie van 3 maanden is zodat de hele familie mee kan gaan werken.
Onderweg zagen we de Erciyes vulkaan (3916m) en de Hassan vulkaan (3268m) liggen. Deze
2 vulkanen hebben een grote rol gespeeld bij het ontstaan van Cappadocië. Nu wordt er ook wintersport bedreven.

AvanosHet lieflijke plaatsje Avanos, aan de oever van de rivier de Kizilirmak, toonde voorbeelden van lokale architectuur en heeft een reputatie vanwege het lokale handwerk. Aardewerk is het meeste populaire handwerk. Geweven en geknoopte tapijten zijn ook weer in opkomst.

Bij een potterbakkerij, ruimte was uitgehakt in de rotsen; temperatuur bleef dan constant, konden we de werkzaamheden bekijken.


De winkel ernaast bezocht met prachtige schalen en potten. Jannie en Paul hebben een schitterende schaal gekocht.

Urgup is een levendige toeristenplaats aan de voet van een rots doorzeefd met oude woningen. Dit stadje vormt een uitstekende uitvalsbasis voor verkenning in Cappadocië.
In hotel Surban hadden we leuke kamers in de steil van uitgehakte rotswoningen en op het dakterras was het goed vertoeven.

peper-zoutMet de groep op pad om Pide te gaan eten; een soort brood gevuld met kaas of gehakt met groenten. Smaakte prima. Daarna ging ieder zijn eigen weg, geld gewisseld, postzegels gehaald, naar huis gebeld. Een restaurant opgezocht waar we de kaarten konden schrijven en even lekker konden zitten.
In dit restaurant had men peper en zout vaatjes in de vorm van de rotsen uit Cappadocië. Die waren dus te koop in Avanos; daar niet gezien. Later gevraagd of ik een peper en zoutvaatje bij hun kon kopen. Uiteindelijk kwam de baas van het restaurant en ik kreeg ze cadeau. Geweldig.

We hebben met Yuksel, Hilma, Jannie, Paul, gegeten bij Mikro, een familie restaurant. Het eten smaakte prima en bij afscheid kregen we een asbak cadeau, een echt kitsch ding, maar even goed een aardig gebaar. De mensen zijn erg vriendelijk. Ook hier smaakte de wijn naar zuurtjes water.
Foto's »

Woensdag 17 mei:     Goreme (openluchtmuseum)
De provincie hoofdstad Nevsehir vormt de toegangspoort tot Cappadocië.
Hevige uitbarstingen van omliggende vulkanen bedekten 3 miljoen jaren geleden het plateau met tufsteen, een zacht gesteente bestaande uit lava, as en modder. Wind en regen hebben een erosiewerking op dit broze gesteente gehad en een spectaculair surrealistisch landschap gevormd van rotskegels, toppen als mutsen en uitgesleten dieptes variërend in de kleur warmrood tot goud en van koele groene tot grijze tinten.

Gedurende de Byzantijnse tijd zijn er kloosters in de rotsen uitgehouwen, waar in okerkleurige fresco’s de tinten van de omgeving weerspiegelen. In het openluchtmuseum is een kloostercomplex bestaande uit kerken en kapellen, die met fresco’s bedekt zijn. De meeste kapellen dateren uit de Byzantijnse en Seltsjoekse periode. Vele kerken zijn gebouwd volgens een kruisvormig grondplan, met een centrale koepel gedragen door 4 pilaren. Tot de meeste fameuze kerken van Goreme behoren de Elmali kerk en de Yilani kerk met fascinerende fresco’s van de vervloekten temidden van slangen. De Karanlik kerk noemt men ook wel “donkere kerk” omdat er slechts een raam is waardoor licht naar binnenkomt.

wandelingVanuit het openluchtmuseum begonnen Paul, Jannie, Gerard en ik aan de wandeling naar Zelve. We liepen door sprookjesachtig landschap. Soms heel kaal, soms met veel groen en prachtige bloemen. Onderweg gepicknickt in een van de oude uitgehouwen huizen.
In Cavuscin, een klein dorpje, een terras gevonden waar men een beetje Frans sprak; hier werden druiven geteeld voor de wijn…………
Aangekomen in Zelve een terras opgezocht en nadien de dolmus terug naar ons hotel genomen.

We zijn ’s avonds met 6 personen gaan eten in het restaurant van de peper en zout stellen. Jannie en Paul wilden ook graag zo’n peper en zoutvaatje; kopen moest Paul het stelletje, gratis was er niet meer bij.
Foto's »

Donderdag 18 mei:     Urgup > Derinkuyu > Ihlara
Na de wandeling van gisteren hebben we als een blok geslapen en nu op weg naar de

Derikuyuonderaardse stad Derinkuyu.
Acht etages onder de grond. Deze stad werd door Christenen gebruikt in de 7e eeuw in een poging om aan de vervolging te ontsnappen. Zij trokken zich tijdens de beeldenstorm van de Byzantijnen en andere invasies terug in deze veilige, verborgen stad.

Als volledig onafhankelijke gemeenschap bevatte deze stad opslagruimten voor graan, stallen, slaapvertrekken, keukens en zelfs luchtschachten.


Ge was boos wilde niet mee omdat er een gids betaald moest worden. Zij kon zelf de weg wel vinden; maar dat mocht dus niet, dus heeft ze niets gezien. Gezamenlijk thee gedronken op het pleintje in de stad en toen bleek dat Ge verdwenen was. Jan is haar gaan zoeken, vervelende situatie, uiteindelijk kwam ze boven water en bood haar verontschuldiging aan.

IhlaraIn Ihlara werden we even gedropt om inkopen te doen voor de picknick lunch tijdens onze wandeling in de kloof. De bus reed ons hier naar toe, we zochten een leuke plek om te eten en daarna begonnen we aan de wandeling. De rivier de Melendiz heeft de Ihlara vallei het aanzien gegeven van een indrukwekkende canyon.

Byzantijnse rotskapellen bedekt met fresco’s waren in grote aantallen in de rotswanden te vinden. De ene kerk konden we gemakkelijk bereiken, voor een andere moesten we behoorlijk over de rotsen klauteren Er was voor iedereen wat te beleven. Gerard was rap van been en liep meestal voorop, ik was wat trager en sloot dus vaak de rij met Jannie samen.

In het laatste stukje van de vallei lag een groot, oud kloostercomplex Seline Klooster genaamd. Tegen vijf uur waren we op de plek waar de chauffeur ons weer op zou halen. Een pilsje gedronken en naar het Akar Pension gereden.
’s Avonds diner dansant!
Foto's »

Vrijdag 19 mei:     Ihlara > Konya. (19 mei dag van de jeugd)
SultanhaniLekker weer en om 8.00 uur gingen we op weg naar de Karavanserai Sultanhani, vroeg in de 13e eeuw gebouwd door de Seltsjoekse Sultan Alaeddin Keykubat.

Nu is het een favoriete stop voor toeristen. Deze Karavanserai is verdeeld in 2 pleinen, een overdekt en een onbedekt. Het open plein, waar zich een kleine moskee bevindt, wordt gebruikt in de zomer en in de winter dus het overdekte plein.
Ook hier weer prachtige reliëfs gezien en soms leken de muren van kant.

Hierom heen bevindt zich een lokale markt waar het heerlijk geurde naar kruiden, noten en gedroogd fruit.

 

In Konya kregen we een hotel midden in de stad, gerund door een Turk die Duits sprak. Hij had een aantal jaren in Duitsland gewerkt, had soms een beetje heimwee.

 

Konya was de hoofdstad van de Seltsjoek Turken en stond in de 12e en 13e eeuw bekend als een van de grootste culturele centra van Turkije. Tijdens deze bloei stichtte de mysticus, Mevlana de Sufi orde, beter bekend als de dansende Derwisjen.

MevlanaDe Alaeddin moskee is gebouwd in de oude Citadel. De oude Koranschool is bijzonder fraai en wordt gebruikt als museum. De bekendste is de Mevlana moskee die de skyline van Konya domineert.

In de stad zijn verder Seltsjoekse en Osmaanse Moskeeën te vinden, evenals een levendige Bazaar. Konya is ook de meest religieuze stad van Turkije, we konden niet met blote benen en armen lopen en in de moskee moest er ook iets op het hoofd.

De moskee van de Sultan is erg sober, alleen de preekstoel is nog origineel van ebbenhout. Buiten in het mausoleum liggen 8 sultans begraven.



KoskVia de Trottergids van Jannie kwamen we ’s avonds in een bijzonder restaurant, genaamd Kösk, terecht in een oud, verbouwd Osmaans huis met traditionele gerechten. Hier werd geen alcohol geschonken.

 

De baas van deze zaak was zeer vereerd om in de Trottergids te staan; het menu was als volgt; Okrasoep, dolma’s (gevulde wijnbladeren met rijst) Aubergineschotel en een speciaal Turks toetje. De koffie kregen we van het huis.
Foto's »

Zaterdag 20 mei:     Konya > Antalya
We reden over de Anatolische hoogvlakte en door ruige passen van het Taurus-gebergte. Even over tienen een koffiestop met een buitje regen. Rond 13.00 uur waren we bij Aspendos, we besloten eerst te lunchen in een restaurant aan de rivier.

AspendosDaarna hebben we het Aspendos Theater bekeken; een van de mooiste theaters van Pamfylië en het best bewaard gebleven theater van Klein-Azië. Het is gebouwd tijdens de periode van Marcus Aurelius; dit was een gift aan de stad en diende ter verering van de goden.
Er worden nog steeds uitvoeringen gegeven, zoals we zagen bij binnenkomst en Paul deed mee met de test. Het kijkers gedeelte in Aspendos is gebouwd in een halve cirkel en samen met de toneelruimte ontstond de vorm van een hoefijzer.

Typisch Romeins is het gesloten karakter van het theater. Het imposante kalkstenen toneelhuis dat als achterwand dient, is even hoog als de zitplaatsen. Op de door zuilen gedragen en versierde balkons en in de nissen van het toneelhuis stonden beelden. Boven het toneelhuis was een houten dak dat bescherming bood tegen zon en regen. Opvallend aan dit theater is de brede, overdekte omgang die de 20 rijen beneden en 19 rijen boven scheiden. Boven de bovenste rij is een arcaden omgang met kruisgewelven die het gesloten karakter van dit theater nog eens versterkt.

Door naar Antalya waar we in het Abad hotel zouden logeren; helaas dubbel geboekt, dus moesten wij verhuizen naar Ani Pansiyon, een groot huis waar kamers verhuurd werden. We zaten dicht bij de haven.

Gezamenlijke maaltijd afgesproken in een restaurantje om de hoek. Hier schonk men dus Yakut-Kavakliderewijn en die smaakte inderdaad goed. Nagetafeld met Jannie en Paul en daarna met Hilma en Yuksel naar een gelegenheid waar men echte Turkse muziek ten gehore bracht. Wij dachten nog een fles wijn te bestellen, die kostte daar dus fl. 60,00; we namen dus genoegen met koffie en crème de Menthe.
Foto's »

Zondag 21 mei:     Antalya > Termessos > Olympos
We vervolgden onze tocht naar het spectaculaire Lycische stadje Termessos gelegen op de westflank van de Gullukberg (1050 meter). In de oudheid werden de steden voornamelijk aan de kust gebouwd, maar Termessos lag als een adelaarsnest tegen een ruige bergwand aan. Noch Alexander de Grote, noch de Romeinen waren er daarom niet in geslaagd deze vestingstad in te nemen.

termessos
Het indrukwekkendst was ongetwijfeld een wandeling door de Necropolis met overwoekerde sarcofagen met hun half geopende deksel; dit deed bijna apocalyptisch aan.

Het theater was merendeels verwoest. Op de top van Termessos hadden we een schitterend uitzicht over de omgeving en de her en der verspreid liggende monumenten.

 


Bij terugkomst in Antalya zijn we het oude stadsdeel ingelopen op zoek naar restaurant Favoriet, beschreven in de Trotter. Al zoekende werden we aangehouden door een Turk en die vertelde dat in dit restaurant brand was geweest in de trant van gas, boem, kaput. Wij lachen natuurlijk, maar we hebben het uiteindelijke toch gevonden en konden er lekker eten. Als toetje kregen we vers geplukte mispels.

HadrianuspoortWe zouden met de bus naar de Hadrianuspoort; deze poort is de enig overgebleven toegang naar de oude stad van Antalya. De poort is gebouwd ter ere van het bezoek van Keizer Hadrianus in 130. De rijk versierde boog met reliëf ornamenten van bloemen, vruchten, leeuwenkoppen, had 3 toegangen en steunde op 4 voetstukken. De marmeren Corintische zuilen en het dubbele front zijn opvallende elementen van deze Romeinse triomfboog.

Daarna kwamen we Jan Mens tegen die ons vertelde dat de bus een andere standplaats had ingenomen, dus liepen we daar naar toe en we gingen op weg naar Olympos.

Jannie werd niet lekker; ze dacht dat dit aan de pijnstillers zou liggen die ze geslikt had voor haar knie. Naarmate de tijd verstreek werd Jannie steeds beroerder.

We zouden onderweg nog een grot bekijken met tekeningen van 9000 jaar voor Christus. Jan had daar niet veel zin in en voor Jannie was het beter dat we doorreden naar het hotel.

We zitten in Olympos ver van de bewoonde wereld. Jannie ligt in bed en het strand is lekker rustig. We hebben goed gegeten en doorgezakt met Diekman wijn, smaakte redelijk.
Foto's »

Maandag 22 mei:     Olympos
Wij besloten met vijven, Jannie bleef in het hotel, de antieke stad te bezichtigen. Olympos is waarschijnlijk gesticht in de Hellenistische periode en behoorde tot een van de 6 grote Lycische steden die 3 stemmen hadden in de Lycische bond. Veel ruïnes, weinig stond er nog overeind.

Daarna zijn we doorgelopen naar de boomhutten; deze werden verhuurd aan backpakkers, heel simpel, heel goedkoop en het heeft wel wat om in een boom te slapen.
De lunch werd gebruikt aan het strand, geluierd, in de zon gelegen, gelezen af en toe een drankje en een duik in het zeewater.

Chimera’s Avonds naar de Chimera gelopen; een natuurverschijnsel, in de oudheid al vernoemt naar het vuurspuwende monster. Uit de berg Chimera rijzen op diverse plekken eeuwige vlammen op, gevoed door een gas dat uit de diepten van de bergen komt.

Van de vlammen wordt gebruik gemaakt door de thee jongens, zij verdienden op deze manier wat aan de toeristen.

 


Aan het diner werden “zware” gesprekken gevoerd, wij hadden de wereldproblemen in een avond opgelost. Jannie was nog steeds ziek.

Dinsdag 23 mei:     Olympos via Demre/Myra naar Kash
Demre is een landbouwstad. In deze stad liggen de ruïnes van de antieke stad Myra, waar Sint Nicolaas in de 4e eeuw bisschop was. In het centrum van de stad ligt de St. Nicolaas kerk met het lege graf van Sint Nicolaas. We bewonderden prachtige fresco’s aan de muur en mooie mozaïeken op de grond. Elk jaar, op 6 december, wordt in deze kerk een mis opgedragen.

rotsgravenEven buiten Demre zijn prachtige rotsgraven te zien. Uitgehouwen in de rotswand in de vorm van huizen.
Deze rotsgraven zijn de bekendste monumenten van de Lyciërs (600 tot 400 voor Christus), die woonden in de Zuidwesthoek van Klein Azië. Ook ligt langs de graven een bijna intact Romeins Amfitheater.

Gerard en Jannie bleven op een terras zitten, Jannie voelde zich nog niet geweldig en Gerard had last van zijn knie.

Om ongeveer 12.00 uur kwamen we in Kash aan. Leuk hotel, Mimosa Pansion, en wij hadden een mooie kamer met balkon. Met 6 personen gaan eten in een Obarestaurant. Heerlijk maar ook hier pittig van prijs, zal wel komen omdat we aan de kust zitten. Jannie ging na het eten terug naar het hotel, was nog steeds niet fit. Paul, Hilma en Yuksel liepen naar het oude theater en wij zochten een leuk terras bij de haven. Later geld gepind en dan voelden we ons iedere keer miljonair.

dinerDe hele groep ging ’s avonds mee eten bij een kennis van Jan Mens, ook die was goed duur. Turkije doet wat dat betreft niet meer onder voor West-Europese vakantielanden.
Jan wilde nadien nog naar de bar, wij niet, hij boos.
Foto's »

 

 

 

 

Woensdag 24 mei:     Kash
Om 5 uur ’s ochtends wakker geroepen door de Imam dus vroeg uit de veren; helaas geen water om 7.30 uur. Weer geld gehaald ontbeten en Jan was nog steeds boos.
We gingen vandaag met de hele groep naar Kekova, is een antieke stad die door aardbevingen gedeeltelijk onder water is verdwenen.

KekovaHet was een dagvullend program-ma en we bevonden ons in een gemêleerd gezelschap. Er werd
2 maal gestopt om te zwemmen, een stop voor de lunch en het bekijken van Kekova duurde
5 minuten, dat viel erg tegen.

We meerden later bij een klein dorp af waar nog een oud fort te bezichtigen viel en daarna hadden we van bovenaf een prachtig uitzicht.

Op de terugweg windkracht 4 á 5; de golven spatten regelmatig over het dek, met moeite een foto-toestel gehaald voor een plaatje. Het was een aardige dag.

’s Avonds bij de concurrent van gisteren gegeten, Jan nog opgezocht in de bar, maar er was weinig te doen.

Donderdag 25 mei:     Kash > Xanthos > Saklikent > Olüdeniz
Weer vroeg op en na het ontbijt moesten we circa 1½ uur rijden tot aan Xanthos; dit was de grootste stad van het Lycische rijk, gelegen in het vruchtbaarste gedeelte van het Xanthosdal.

XanthosOp het terrein is een Hellenistische stadspoort, een triomfboog, stadsmuren, een Lycisch graf en een Romeins theater te bezichtigen.

Opvallend is het zogenaamde Harpijen monument uit 480 voor Christus, dat een hoogte van bijna 9 meter bereikt. De kleine begraafkamer op de top van de rechthoekige pijler is rondom versierd door Friezen. Verder liggen er nog veel mozaïeken in de velden.


Op naar de Saklikent kloof gelegen tussen twee rotsen van het Takdag gebergte. Enkele kilometers lange kloof is ontstaan door ijs en stenen die zich een weg naar beneden hebben gezocht. Bij idyllische restaurants die in de boomrijke omgeving plateaus over het water hebben gebouwd konden we o.a. forel eten. Met Jannie samen koffie gedronken; zij bleef achter en wij gingen op weg.

SaklikentWij huurden plastic schoenen en liepen via een touw langs een waterval de kloof in. Het was inderdaad spectaculair. Vanwege de film en foto apparatuur zijn we eerder omgedraaid dan Paul, Yuksel en Hilma. Dat was achteraf maar goed ook want die lieden kwamen aardig nat de kloof uit.

Ge liep met ons terug, verloor een schoen en vroeg aan iedereen hulp behalve aan ons. Bij het inleveren van de gehuurde spullen ontbrak er dus een schoen van Ge, vervelende situatie vonden wij. Ge echter trok zich daar niets van aan.

Nadien de lunch gebruikt, zoals aanbevolen de gözleme, gevulde pannenkoekjes.
Rond 3.00 uur kwamen we in hotel Valley aan in Olüdeniz. Even een uurtje uitrusten bij het zwembad en later zijn Gerard en ik naar beneden gelopen, via een moskee kwamen we in het stadje terecht. Sjieke badplaats, mooi strand.
De chauffeur bracht ons ’s avonds naar het restaurant, met de groep gegeten en de bar opgezocht.
Foto's »


Vrijdag 26 mei:
    Olüdeniz
KayakoyEen wandeling door Kayaköy, verlaten stad, stond op het programma.

In 1923 moesten de Anatolische Grieken van Ataturk verhuizen naar Griekenland. De voormalige bewoners hadden nooit in Griekenland gewoond en spraken geen Grieks. Dezelfde tragedie ging ook op voor de Turken woonachtig in Griekenland, die werden ook gedwongen naar Turkije te verhuizen. Kayaköy is een van die dramatische soort plaatsen aan de kust. Vier duizend huizen zijn onbewoond.

De heuvel staat vol ruïnes en overblijfselen van
2 kerken. Eens per jaar komen een aantal Griekse nazaten terug naar dit dorp voor een herdenkings-bijeenkomst. Het was een vreemde gewaarwording door dit verlaten dorp te lopen; het is verworden tot een echte spookstad.

We verlieten het dorp via de top en liepen en soms klauterden we door de pijnboombossen terug naar Olüdeniz. Jannie was “kapot”; een gemakkelijke wandeltocht was anders.


Op het “dure” stukje strand (hiervoor moesten we eerst betalen) sap gedronken en daarna te voet terug naar de boulevard waar we Döner Kebab gegeten hebben. Ook lopend terug naar het hotel en op het einde van de middag lagen we aan het zwembad.

Zaterdag 27 mei:     Olüdeniz via Aphrodisias naar Pamukkale
Jan had geen goed humeur en Ge was weer eens heel vervelend, maar rond het middaguur waren we op de plaats van bestemming.

biljetAphrodisias was een centrum voor verering van Aphrodite, de godin van schoonheid en van liefde. Bij de ingang van de stad stond een monumentale zuilenpoort. Het Hellenistisch theater en het Odeon zijn nog redelijk intact.

Het goed bewaarde stadion is met zijn 262 meter lengte en plaats voor 30.000 bezoekers het grootste in de antieke wereld. Hier kon men atletiek, ring- en bokswedstrijden bijwonen.

Deze oude stad is opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.



PamukkalePamukkale
betekent “katoenkasteel”. Dit slaat niet alleen op de katoen die in de omgeving verbouwd wordt maar verwijst ook naar de witte kalkterrassen. Dit natuurwonder is ontstaan doordat warm bronwater al eeuwenlang kalk afzet langs de bergwand en zo bekkens vormde. Sinds de Romeinse tijd zijn de warmwaterbronnen met geneeskrachtige kruiden gebruikt voor genezing van reuma en aandoeningen van hart, huid, ogen en bloedvaten. De “heilige bron” wordt tegenwoordig gebruikt als zwembad.

Wij logeerden in hotel Kocak. Gerard dook voor het eten nog even het zwembad in. We zouden op het dakterras eten geserveerd krijgen. Het “lopend buffet” stond al klaar bij bovenkomst, smaakte prima. Nadien afgezakt naar het terras rondom het zwembad, een buikdanseres deed haar best om de mensen te vermaken. Ze kwam echter ook nog langs voor geld, mochten de heren tussen haar kleren stoppen. Laat naar bed.
Foto's »

Zondag 28 mei:     Pamukkale > Selcuk-Efeze
MariaZoals dagelijks om 7.00 uur ontbeten en om 8.00 uur vertrokken.

We reden allereerst naar het huisje van Maria; het verhaal gaat dat na de dood van Jezus apostel Johannes zich hier vestigde met Maria. Herinneringen hieraan vormen de Johannesbasiliek op zijn begraafplaats en het huisje van Maria, nu een bedevaartplaats voor gelovigen en vele toeristen. Ook de Islamieten aanbidden Maria. We hebben ook nog een wandeling gemaakt door het Virgin Mary cultuurpark.

Tegen de middag kwamen we aan in het mooie hotel Kale Han met zwembad. Ergens in het stadje de lunch gebruikt en daar heeft Jannie ook Lokum gekocht, niet zo zoet als dat ik dacht dat het zou zijn.

Na de lunch het museum gewijd aan Artemis bezocht, klein maar met fraaie beelden en sculpturen. Helaas mochten we er niet fotograferen.

Terug naar het hotel, ik was moe en dook het bed in, Gerard en de anderen vermaakten zich bij het zwembad. Om 20.00 uur afspraak om te gaan eten.
Foto's »

Maandag 29 mei:     Selcuk-Efeze
Om 7.30 uur wandelden we naar Efeze waar we circa een uurtje later aankwamen. Mooie tijd en het was nog niet te druk.

Odeon

Efeze beleefde al vroeg een grote bloei vanwege zijn gunstige ligging aan de monding van de rivier, in een vruchtbare vlakte en aan een grote handelsweg. Het rijke Efeze werd vaak geplunderd door koning Kroisos van Lybië.
Deze koning verplaatste de stad naar Selcuk waar hij de beroemde tempel van Artemis liet bouwen. In de bloeitijd zouden hier 200.000 mensen gewoond hebben. De stad werd in totaal 4 x verplaatst vanwege de verzanding van de haven, het gevaar voor ziekten in het steeds moerassiger wordend gebied en vanwege aanvallen van Arabieren en rondtrekkende bendes.

Het theater heeft een prachtige akoestiek, duidelijk hoorbaar toen Paul begon te zingen.

CelsusVanaf het theater loopt de marmeren straat richting Celsus Bibliotheek. Onderweg zagen we een steen met daarin afgebeeld een voet; dit gaf de richting naar het bordeel aan.

De schitterende gerestaureerde gevel van 2 verdiepingen heeft 8 Corinthische zuilen, beelden nissen en friezen met bloemen en gevleugelde figuren. In de onderste nissen staan vrouwen-gestalten die wijsheid, daadkracht, inzicht en wetenschap uitbeeldden.

De boekenrollen werden in de leeszaal bewaard in rechthoekige nissen.
Julius Celcus Ptolemaeus was de opdrachtgever van deze bibliotheek.

We kwamen langs de Trajanusbron, deze was gewijd aan de Romeinse Keizer Trajanus. In het midden lag het bassin dat aan 3 zijden werd omringd met dubbele rijen Corinthische zuilen. In de nissen stonden beelden van de Keizerlijke familie.
In het Prytaneion werd het vuur in de heilige haard bewaakt door Kureten en Vestaalse maagden. Deze haard vertegenwoordigde alle haarden van Efeze.

We liepen over de Kuretenstraat naar de Herculespoort, daar is niet zoveel meer van over.
De Agora vormde het centrum van de stad. Op dit met marmer bestrate plein, omgeven door 2 Corinthische zuilenhallen, werd behalve in textiel en kruiden ook in vrouwelijke slaven gehandeld.

hadrianusDe Thermen van Scolastica liggen achter de Hadrianustempel. Het was een badhuis met 3 verdiepingen. Op de 2e verdieping staat een beeld waarvan het hoofd verloren is gegaan. De thermen waren verbonden met een openbaar toilet in het bordeel. Het complex had ruimte voor wel 1000 gasten.

De Hadrianustempel is het fraaist geconserveerde gebouw aan de Kuretenstraat. De gevel bestaat uit 4 Corinthische zuilen met kapitelen en een rijk versierde rondboog waarop de stadsgodin Tyche is afgebeeld. Op de reliëfs staan mythologische voorstellingen.

Tegen de middag liepen we Efeze weer uit, het was inmiddels behoorlijk druk geworden. Onderweg koffie gedronken en een tosti gegeten. Het Artemesion hebben we overgeslagen, daar stond nog maar 1 zuil overeind. Via een schattig, oud Turks badhuis kwamen we bij de Moskee Bey, alleen de buitenkant bekeken; we konden niet naar binnen, hadden geen hoofddoekjes bij ons. Tegenover deze moskee lag een prachtige tuin, Karamese. Overal waren kleine terrasje en konden we genieten van Turkse drankjes en specifieke Turkse gerechtjes.

St JohnAls laatste bezochten we de Sint Johannesbasiliek. Deze kerk had enorme afmetingen, bij restauratie zou de basiliek de grootste ter wereld zijn.

Terug naar het hotel waar we het zwembad opzochten; Paul, Hilma en Yuksel gingen nog naar het dorpje Sirince, bekend door de zelfgemaakte wijnen. Nadien kwamen ze terug bij het zwembad. Natuurlijk wijn geproefd in Sirince maar die was Hilma niet goed bevallen.
Foto's »


Dinsdag 30 mei:
    Selcuk > Pergamon > Assos
Om zes uur zaten we al aan het ontbijt om op tijd in Bergama te zijn.

Hier liggen op een steile heuvel de ruïnes van Pergamon, een van de grootste culturele centra uit de antieke wereld. Ook hier was de bibliotheek beroemd en concurreerde met die van Alexandrië. Uit angst dat Pergamon groter zou worden, zetten de Egyptenaren de uitvoer van papyrus stop. De Pergamezen zochten een alternatief en prepareerden huiden tot perkament en bonden deze, de voorloper van onze huidige boekvorm.

JapannersToch vonden wij Efeze mooier dan deze opgravingen hoewel het steile theater zeer indrukwekkend was en daar verzeilden Jannie en ik tussen een groep Japanners.

Het altaar van Zeus was bijzonder om te zien.
Onder de Trajanustempel vonden we nog een galerij in zeer goede staat; mooie doorkijk.
Het bijna gave beeld van Nike was prachtig om te zien.


Om 12.00 uur zouden we terug zijn, behalve Gé natuurlijk, die moest zonodig de groep ongerust maken terwijl zij allang beneden zat. De rit werd na een uur oponthoud voortgezet en we bezochten de basiliek met rode hal. Het ronde gebouw deed nog steeds dienst als Moskee. Daarna de lunch, heerlijk met een toetje en koffie na.

zuilNa de lunch reden we naar Asklepion, het beroemde antieke heiligdom en centrum voor medische behandelingen, was verbonden met Pergamon via een gedeeltelijke opgegraven straat met aan weerszijden winkels en zuilenhallen. Asklepios heeft dit centrum aan het einde van de 4e eeuw voor Christus gesticht ter genezing van zieken. Onder Keizer Hadrianus beleefde het centrum zijn grootste bloei.

Bijzonder aan dit centrum waren de uitgangspunten, een combinatie van geneeskunde en psychotherapie. Men gebruikte onder meer suggestie, droomanalyse, zon- en waterbaden en plantensappen.

Grappig was dat juist deze dag een werkgroep in psychologie zich met dit onderwerp bezig hielden. Ze zaten met zijn allen onder een grote boom. Jannie ging nog even kijken of er toevallig iemand van het GGzE aanwezig was.

 



AsosKwart over drie vertrokken we naar Assos, het dorpje waar we zouden overnachten. De rit langs de kust was prachtig.

We kregen een hotel aan de kust, jammer genoeg een aantal kilometers van het dorpje vandaan.

Vanaf het terras van ons hotel keken we op het Griekse eiland Lesbos.

 

Diner in hotel en daarna met de bus naar het centrum. Over de boulevard gewandeld, leuke hotels en bars. We liepen een kleine bar binnen en bestelden koffie met Amaretto. De prijs nadien was vreselijk, een glaasje Amaretto kostte fl. 16,--. Nou ja moest kunnen, maar Gé ging haar drankje binnen betalen, Jan Mens liep ook weg en voor de chauffeur moest betaald worden + nog 10% bediening over alle drankjes. Jan en Gé hebben nu echt wel afgedaan, krenten zijn het allebei.
Foto's »

Woensdag 31 mei:     Assos > Troje > Bursa
Half acht vertrek, maar dat liep uit omdat iedereen nog moest afrekenen en de hotelbaas daar geen held in was.

TrojeHet opgravinggebied van Troje werd druk bezocht, onder meer omdat zich hier de beroemde Trojaanse oorlog zou hebben afgespeeld. Homerus verhaalt in zijn Ilias over deze oorlog, die sindsdien tot de verbeelding heeft gesproken.

Het huidige opgravingterrein van Troje was veel minder inspirerend dan het verhaal van Homerus. Behalve het nagebouwde paard, wat bij aankomst in de steigers stond, enige resten van muren en een theater is er weinig herkenbaars op dit terrein te vinden. Na ¾ uur hadden we het dan ook wel gezien en gingen op weg naar Bursa.

Tegen half vier kwamen we bij ons hotel Artic aan, rommelig en dubbel geboekte kamers. Jan ging voor ons op zoek naar de Hamman en wij liepen snel de Bazaar in op zoek naar zijde.
Prachtige opgebouwde groentestallen, leuke kleine winkeltjes, we genoten ervan. Daarna een mooie binnenplaats ontdekt met daarop een groot terras en we dronken net zoals ieder Turk thee; iets anders werd er overigens niet geschonken. Wel een belevenis tussen allemaal Turken; we zaten heerlijk en konden iedereen eens goed bekijken.

hamamOm 18.00 uur liepen we met Jan naar een hele oude Hamman uit het jaar 1423; Hilma, Jannie en ik gingen naar de vrouwenafdeling en Paul en Gerard naar de mannenkant. We kregen een badlaken, moesten ons uitkleden (slip aanhouden) en gedraaid in badlakens liepen we naar de “badkamer”. Toen de dame verscheen die ons zou wassen en masseren moest ik aan de TV spot denken waarin een dikke dame zonder tanden de massagekamer binnen kwam.

Onze dame sprak enkel Turks en met gebaren werd er gewezen wat er gedaan ging worden. Ik was steeds het eerste aan de beurt, Jannie en Hilma konden dat goed bekijken. Het was een hele happening en we waren echt schoon geschrobd met groene zeep!! Onze huid stond zo strak alsof we uitgedroogd waren. Flink wat vette crème op mijn huid gesmeerd en het euvel was weer verholpen.

Half negen afgesproken voor het eten en nadien in de bar van het hotel nog een drankje gedronken; een Djoser groep zat er ook; wat wetenswaardigheden uitgewisseld en naar bed.
Foto's »

Donderdag 1 juni:     Bursa > Istanbul
Na een korte rit door een vriendelijk heuvellandschap kwamen we bij de zee van Marmara, die we met een veerboot overstaken. Via de buitenwijken van Istanbul kwamen we bij ons hotel Palas; we kregen een hele kleine kamer maar er was een buitengewoon fraai dakterras in Turkse stijl.

bazaar’s Middags meteen naar de grote Bazaar gelopen; we wilden eerst wel wat eten en ineens stonden we voor de "puddingshop"; dit cafetaria-achtige restaurant bestond al toen Jan Mens zijn hippie trip begon naar India en dat was inmiddels 20 jaar geleden. info »

De bazaar was echt geweldig ook weer een diversiteit van winkeltjes, straatverkopers, we konden er zelfs een pilsje drinken. Toen we de Bazaar uitliepen regende het dat het goot; niemand iets bij zich, behalve ik, een heel klein pluutje waaronder wij het samen amper droog hielden.

Zo snel mogelijk naar het station gelopen waar de vorige eeuw de Oriënt express begon of stopte. De trein reed vanuit Istanbul via Wenen, Parijs naar Londen. Prachtige ornamenten hingen tegen de muren als aandenken. Wij hebben iets genuttigd in het Oriënt Express restaurant. Samen gegeten en iedereen nog even naar het dakterras behalve ik; voelde me niet fit.
Foto's »

 


Vrijdag 2 juni:
    Istanbul
Een vol programma vandaag en het was heel slecht weer, jammer.

Allereerst naar het Topkapi paleis; dit paleis wordt beschouwd als een van de aantrekkelijkste bezienswaardigheden van Istanbul. Sultan Mehmet, de veroveraar, startte de bouw in 1462 en alle daarop volgende Sultans bouwden er een stukje aan. Diverse stijlen zijn dus te bewonderen. De harem werd er in 1600 aan toegevoegd. Het paleis was gedurende 4 eeuwen het centrum van het Osmaanse rijk.

fonteinVolgens Islamitische tradities bestaat het paleis uit meerdere gebouwen, geplaatst rondom
4 binnenplaatsen die steeds als heiliger werden beschouwd. In het vierde hof mocht alleen de Sultan komen. Prachtige ruimtes met fraaie schilderingen, glas in lood ramen, een aparte kamer voor de Eunuch, open haarden in de vorm van de Mirham, badruimten met marmer betegelt en gouden kranen, liefdesruimte voor de Sultan; hier liep kabbelend water uit de muur zodat de liefdesgeluiden werden overstemd.

De Irene kerk, ook bijzonder.
Op de 4e binnenplaats lag een terras aan de Bosporus; een sapje gedronken.
Het was droog toen wij het paleis uitliepen, we zochten een eethuisje en liepen door een straatje met gerestaureerde houten huisjes, die waren het bekijken meer dan waard.

IreneGeluncht en door naar de Aya Sophia, in 335 gebouwd, afgebrand en herbouwd in 532 door Keizer Justianus. Bijna 1000 jaar lang was de Aya Sofia het grootste gebouw ter wereld. Slechts
5 jaar was er nodig geweest om dit gebouw te voltooien. Er werd destijds gebruik gemaakt van een slim staaltje arbeidpsychologie. De 10.000 arbeiders werden in 2 groepen verdeeld waar tussen een concurrentieslag ontstond omdat de beste groep meer loon kreeg.

Op 29 mei 1453 viel de Aya Sophia in Osmaanse handen en 2 dagen later was de kerk een moskee geworden. Nu doet het dienst als museum.

Het interieur heeft versierde pilaren, bedekt met bladgoud. Ook hier prachtige glas in lood ramen, geweldige mozaïeken waaronder een van Keizerin Irene, mijn naam komt veel voor in de historie van het Oosten. De vloer lag bedekt met tapijten.

 

 

Tegenover de Aya Sophia staat de indrukwekkende Sultan Ahmet Moskee, door toeristen ook wel de blauwe Moskee genoemd vanwege de blauw-groene tegels en de blauw geschilderde motieven tegen de wanden.

Ahmet moskeeEen van de verhalen die in omloop waren, vertelde dat Sultan Ahmet 6 minaretten wenste i.p.v. de gebruikelijke 4.
Zijn ministers vonden dat heilig-schennis, omdat alleen de grote Moskee in Mekka, 6 minaretten had.
Omdat de Sultan per se
6 minaretten wilde hebben werd er op de Moskee in Mekka een extra minaret bijgebouwd.

 

 

De vloer was bedekt met allemaal dezelfde tapijten, fraaie glas-in-lood ramen, prachtige mozaïeken. De Moskee had een grote binnenplaats, die vonden wij niet geweldig. De tuin rondom de Moskee was schitterend.

Na het bezoek van deze Moskee doken wij onder een grote parasol ergens op een terras; het regende weer. Paul, Jannie en Hilma liepen nog een museum in achter de moskee. Nadien gezamenlijk terug naar het hotel. Het knusse dakterras opgezocht en op deze laatste avond zouden we met de groep gaan eten. Jan had een aardig restaurant uitgezocht, wij hadden wat fooi voor hem bedacht, het was heel gezellig zelfs met Gé erbij!!
Foto's »

Zaterdag 3 juni:     Istanbul > Amsterdam
Na het ontbijt Yuksel uitgezwaaid, zij ging nog een weekje naar haar familie in een andere wijk van Istanbul.

Wij gingen naar de ondergrondse Cisterne; een Byzantijns waterreservoir aangelegd door Keizer Justianus. Dit reservoir moest het keizerlijk paleis in geval van oorlog of verontreiniging voorzien van schoon water. Prachtige Medusakoppen, sfeervolle muziek, tranende pilaar.

Nog een laatste kopje koffie en Lokum gekocht. Terug naar het hotel waar de chauffeur al klaar stond om ons naar het vliegveld te brengen. We vlogen met Lauda-air. De stewardessen dragen Nicky Lauda petten. Grote beenruimte, leren stoelen, vriendelijk personeel, relaxed dus weer naar huis.

Klein uurtje wachten in Wenen en door naar Amsterdam waar Taxi Janssen uit Nuenen ons weer naar huis bracht.
Turkije is een prachtig land, heeft veel historie, dus hebben we weer genoten.
Foto's »

Irene

 

© G.M. van Gool