Gerard & Irene |
Europa |
Portugal
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
| mm |
|
 |
27 AUGUSTUS – 3 SEPTEMBER 2014 Woensdag 27 augustus 2014 27 graden
Daarna moesten we zelf inchecken, dat duurde wel even voordat het hele reisgezelschap een instapkaart had bemachtigd. Ook zelf nog de koffers labelen en toen op weg naar de controle.
Daarna afgezakt naar de kade van de Douro, bijzonder leuk met veel activiteiten op het water. Een terras opgezocht met uitzicht op de Douro. Na ons drankje liepen we via een tunnel en smalle straatjes naar de kerk van Sao Lorenzo. In een zijvleugel was een wand bekleed in Barokstijl. Achterin de kerk stond een Kerststal uit de 17e eeuw, erg mooi maar door de weerspiegeling van het glas was er geen foto van te nemen. Tegen 16:00 uur terug naar het park Infante Henrique waar de bussen ons weer zouden ophalen.
Donderdag 28 augustus 28 graden Gedoucht, ontbeten en ons op het bovendek gezet. Het was erg fris, truitje nodig maar een uurtje later was de trui weer overbodig. Mee gedaan met Diana aan het stretchen op het zonnedek, best pittig. Daarna was er een briefing over veiligheid in de bar. Gerard ging en ik bleef op het zonnedek. Met mij bleven enkele mensen zitten.
Toen we binnen lagen ging achter ons de wand langzaam naar beneden. Het dak van het zonnedek werd naar beneden gehaald, zo ook de relingen en de mast met apparatuur achter de stuurhut. Water werd binnen gelaten in de sluis en we zagen de boot omhoog gestuwd worden totdat we gelijk kwamen te liggen met het water aan de andere kant van de sluis. Boven op de sluis stonden veel Portugezen te zwaaien en te roepen: “boa viagem”. We moesten 35 meter overbruggen, een spannende belevenis. Verder voeren we onder een bijzondere brug, Ponte de Mosteiro, door waarvoor de stuurhut verlaagd moest worden en wij moesten blijven zitten anders klapten we tegen de brug aan. Toen we deze brug gepasseerd waren ging de stuurhut weer omhoog en zo ook het doek over het zonnedek. De relingen werden weer gesteld en het leek alsof er niets gebeurd was.
Om half een naar beneden voor de lunch, er stond zoveel lekkers, maar we hebben ons gehouden aan sardines met rauwkost. Heerlijk.
De kerk bekeken en daarna aan de wandeling naar beneden begonnen. De trap is op tussen-liggende terrassen prachtig versierd met Azulejos; tegeltableaus.
Via het voetgangersgedeelte midden in de hoofdstraat liepen we richting de Kathedraal. In dit gedeelte waren veel restaurantjes en winkeltjes opgezet en alles was versierd voor de komst van de bedevaartgangers, die begin september werden verwacht.
Welkomstdrankje bij binnenkomst. Het diner werd een half uurtje later geserveerd.
In de bar werd deze avond om 21:30 uur een folkloristische groep verwacht “Alto da Escrita”.
Bijzonder leuk. De dame die zong maakte er een heel feest van; zij vroeg Gerard ten dans en nadat de groep weg was werd er door de gasten nog veel gedanst op de muziek van Luis Morais.
Vrijdag 29 augustus, 32 graden Vanochtend rond 07:30 uur voeren we door de sluis van Valeira, we werden er wakker van. Douchen en daarna ontbijt, weer goed verzorgd en voor iedereen wat wils. Van Engels tot Frans of Nederlands ontbijt.
Even verderop voeren we onder de Ponte da Ferradosa, een spoorbrug door. Het stretchen begon een kwartiertje later en Gerard ging halverwege naar de voordracht over “Portugal en zijn wijnen” door Patrick Dellaert. Kijk hier voor alle informatie over portwijn »
Tegen één uur naar beneden voor de lunch, weer lagen er allerlei bijzondere en lekkere dingen, maar teveel om alles te proeven.
Nadien hadden we een uitgebreid captains diner aan boord, we begonnen met een zalmhapje, daarna soepje van zeevruchten, dorade met risotto en groene asperges, citroensorbet, gekonfijte varkenswangen, en toetje Alaska surprise toe.
Zaterdag 30 augustus, 32 graden
In 2002 werd Salamanca verkozen tot "Culturele Hoofdstad van Europa" vanwege de mooie kathedralen, de oude universiteits-gebouwen en het indrukwekkende Plaza Mayor, dat een van mooiste pleinen in Spanje is. Het plein is ontworpen door de gebroeders Churriquera en gebouwd in 1755 door Felipe V. De gebouwen rondom het plein zijn in Barokstijl opgetrokken. Tot het midden van de 18e eeuw werden er stierengevechten georganiseerd. Tegenwoordig zijn er veel toeristen te vinden. Ook kan men heerlijk eten op het plein onder het genot van live muziek.
Het vierkante raam in gotische stijl is bedekt met stalen schelpjes en is een van de mooist bewerkte Gotische ramen van de stad.
De kikker zat op een doodshoofd aan de rechterkant van de houten deur, moeilijk te vinden maar dat was ook de bedoeling. De binnentuin in een van de faculteiten is afgewerkt met de zo geheten Salamancos, speciaal gevormde bogen. In allerlei kunstvoorwerpen worden deze zo geheten Salamancos verwerkt. Op het voorplein staat een standbeeld van Fr. Luis de Leon, hij heeft 5 jaar gevangen gezeten omdat hij de bijbel van het Latijns naar het Spaans vertaald heeft, dat was verboden. Toen hij vrij kwam sprak hij de woorden: "and yesterday we spoke about…" De in rood geschilderde letters op de muur van de faculteit der Psychologie zijn van studenten die cum laude geslaagd zijn. Vroeger moesten deze studenten een stierengevecht organiseren en betalen om hun naam met stierenbloed gemengd met olie en roest te kunnen schrijven op deze muur. Tegenwoordig hoeft de student niets meer te betalen en gebruikt men menie.
In 1512 begon de bouw van de Catedral Nueva, die ruim 200 jaar duurde. De kathedraal is een eersteklas voorbeeld van de ontwikkelingen binnen de Spaanse architectuur. De Catedral Vieja, waarin het oudste orgel van Europa staat, is verbonden met het nieuwe gedeelte en geeft een uitstekend beeld van de Christen-Romeinse architectuur. Bij de enorme deuren van de Catedral Nueva zochten we naar de astronaut en het ijsje bij de versieringen in stijl van de Renaissance en de Barok. Werkers die de deuren kwamen restaureren, hebben op deze manier hun handtekening achtergelaten. Tijdens de lunch werd er Flamencomuziek ten gehore gebracht. Een dame zong en twee anderen verzorgden verschillende dansen. Filmpje »
De bemanning had het bovendek versierd voor een grote barbecue. Heerlijke voorgerechten, salades, vlees en vis lagen op grote schalen. De wijn vloeide weer rijkelijk net als alle andere dagen. De muziek werd heftiger en de beentjes gingen van de vloer. De brug achter ons was verlicht, een feeërieke sfeer hing boven het water.
Zondag 31 augustus 33 graden
10:00 uur stretchen met Diana, dat werd afgebroken omdat het zonnedek leeg gemaakt moest vanwege de veiligheid. Snel naar het kleine voordek bij de bar, maar dat zat aardig vol. Iedereen was nieuwsgierig naar de kloof voordat we bij de sluis waren en daar zagen we de Douro dieper liggen. Geweldig gezicht.
Tijdens de lunch meerden we aan in Pinhão. Direct daarna vertrokken de meeste passagiers naar de tuin van Mateus. Wij wilden Pinhão bezoeken vanwege de Azulejos, prachtige tegelplateaus. Tegen 15:00 uur gingen we het proberen, het was bloedheet, dik boven de 35 graden. Langzaam lopend in de schaduw kwamen we bij het stationnetje.
Daarnaast was een kleine winkel met port en Mateuswijnen met ook een mogelijkheid tot proeven. Het was door de airco heel fris in dat zaakje dus wij gingen een mousserende Mateuswijn proeven. Erg lekker. Op de terugweg zagen we grote betonnen halve bollen staan, dit waren opslagtanks voor de wijn.
Aan boord hadden we gelukkig airco, siësta gehouden en ons weer omgekleed voor een diner bij een wijnhuis. Om 17:30 uur stonden er twee taxi’s klaar die ons met een achttal anderen naar Quinta da Avessada brachten.
Met de bus gingen we nu weer terug. De “Franstalige” bus kreeg pech onderweg en moesten wachten op ander vervoer. Het eten was niet bijzonder in de Quinta, de wijn vloeide rijkelijk, zo ook het proeven van de muskaatwijn. De beheerder van deze Quinta was een beetje gek denk ik, zij produceren Maandag 1 september 30 graden Niet lang daarna ging het zonnedak weer naar beneden, we moesten onder een lage brug door en daarna de sluis van Carrapatelo in. Deze sluis werd in 1965 gebouwd. Het was de eerste van zijn soort met opwekking van elektriciteit. Een verschil van 36 meter moest overbrugd worden. Weer bijzonder om te zien. Inmiddels is het zonnedak weer omhoog en voor we de sluis uitvoeren dook iedereen daaronder, want bij het verlaten van het de sluis kwam er een plens water naar beneden.
Bij Bitetos werd aangemeerd. Daar stonden bussen klaar die ons naar het klooster van Alpendurada brachten, gesticht door de Benedictijnen in de 10e eeuw. Tegenwoordig is Alpendurada in gebruik als hotel. Bergachtige kronkelende weggetjes brachten ons naar het voormalige klooster. Geweldig mooi gerestaureerd, gerieflijke kamers en grote eetzalen, mooie uitzichten over het dal van de Douro. Een prachtige plek om te logeren. De obers van de boot zorgden voor de wijn aan tafel. De lunch, 3 gangen, smaakte erg goed en weer was er veel wijn!! Een ding kunnen we wel zeggen, aan drank kwamen we niets tekort, misschien wel teveel.
We hebben weer heerlijk gegeten, maar eerlijk gezegd werd het allemaal wel een beetje teveel. Na het diner werd er een Fadoavond aangeboden door All Ways. Ook daar genoten we nog even van. Dit was de afsluiting van deze dag. Dinsdag 2 september, laatste dag. 25 graden Daarna liepen we naar de Santa Clarakerk, een kerk met zowel stijlelementen van de late gotiek als de vroege renaissance. De kerk werd gebouwd in de 15e eeuw, op een plaats waar zich eerst een kloosterkerk uit de 13e eeuw bevond. Binnen waren we getuigen van een overweldigend verguld houtsnijwerk. Dit hadden we echt niet verwacht, wij hebben zittend op een bankje in verwondering rondgekeken.
Overgestoken naar de Kerk van de Congregatie, ook deze gevel is beplakt met mooie Azulejos en vertellen hun verhaal over het Christendom. Het interieur had vroeger enige barokke invloed, maar is in de 18e eeuw geheel versierd met verguld houtsnijwerk.
Deze 14e eeuwse Gotische kloosterkerk doet nu dienst als museum voor de Joanino Barok. Het hele gebouw is tot aan de nok toe gevuld met prachtig verguld Talha Dourada houtsnijwerk; weelderige figuren bedekt met een laag bladgoud. Dit houtsnijwerk dateert uit de 18e eeuw. Op de plek waar de kerk nu staat bevond zich eerst een tempel van de Franciscanen. Via de kade langs de Douro naar de brug gelopen, nog een koffie gedaan en tegen 13:00 uur waren we terug voor de lunch aan boord. Na de lunch met de bus op weg naar het Kasteel van Guimarães dit kasteel is gelegen op een heuvel in het centrum van Guimarães.
Door het stadje gewandeld met hier en daar uitleg over bepaalde oude voorwerpen.
Het afscheidsdiner werd verlaat omdat de koks niet konden werken in de keuken. De generator aan boord kreeg men niet meer op gang en er moesten monteurs van buitenaf komen. Tegen 20:00 uur konden we toch aan het afscheidsdiner beginnen, de boel liep voorlopig op accu’s. Alles smaakte weer erg lekker en als laatste een stuk chocoladetaart met bessen en weer een glaasje portwijn toe. Gerard liep daarna nog even naar de bar voor een glaasje. We konden niet afrekenen want er was geen verbinding voor de creditcard. Alles wat betalen betrof werd naar de volgende dag verschoven. De airco deed het gelukkig wel toen we het bed in doken. Woensdag 3 september 23 graden
De file was al een groot deel uitgewaaierd en zo zaten we een uurtje later te eten bij Beerse/Gierle in een wegrestaurant.
We hebben genoten van een fijne vakantie, de Douro ligt in een prachtig landschap. Irene |
Bij het vliegveld aangekomen, de auto geparkeerd en even over acht uur liepen we de vertrekhal van Zaventem binnen op zoek naar de balie van Brussels Airlines. Nog niets te doen daar, dus naar de koffiebar. Eerst bestellen en betalen en dan de koffie afhalen. Gerard’s naam werd op de bekertjes geschreven.
Allereerst de smalle straatjes bekeken, appartementen met bijzondere balkonnetjes en bekleed met tegeltjes in allerlei soorten en maten.
Eindelijk naar de boot, Douro Spirit genaamd. Ingecheckt, we kregen een mooie hut, excursies geboekt en de boot verkend. Daarna kregen we een welkomstcocktail in de bar en werd de crew voorgesteld.
De MS Douro Spirit vertrok vanochtend naar Régua, we werden wakker en zagen de oevers in het ochtendgloren aan ons voorbij trekken. Om 07:10 voeren we de eerste sluis, Crestuma Lever, binnen. Alle uitzichten verdwenen, alleen een hoge betonnen wand te zien waarin we uiteindelijk omhoog geduwd werden door water en het volgende gedeelte van de vaarroute kon worden voortgezet. 
We voeren zo de sluis van Carrapatelo binnen, machtige muren hoog boven de Douro uitstekend. Toen we voor de sluis lagen dacht ik dat de boot daar “never nooit nie” door kon varen. Maar met aan iedere kant circa 10 centimeter bleek dat toch aardig te lukken. Knap werk!!
Lekker op een dekstoel gelegen en gekeken naar het mooie afwisselende landschap. Af en toe kwam er een trein voorbij, er loopt vanaf Porto een spoorlijn langs de Douro waarin men gedurende vier uur kan genieten van het landschap.
We hebben er de bedevaartskerk Nossa Senhora do Remédios bezocht. De bedevaartgangers kropen vroeger op hun knieën circa 700 treden naar boven. Gelukkig werden wij met de bus naar boven gebracht.
Opgehaald door de bus die ons naar Quinta (wijnhuis) do Seixo bracht. We kregen een rondleiding met uitleg door de kelders, daar lagen 10.000 flessen port opgeslagen; daarna een proeverij van witte en rode port, errggg lekker. Na afloop bracht de bus het gezelschap naar Pinhão, waar de boot inmiddels aangemeerd lag.
Zij waren al om 21:00 uur gearriveerd. Dus in een rush door naar de salonbar om te luisteren naar fado en folkloristische muziek.
Nog snel het laatste gedeelte meegekregen dat de boot 33 meter moest overbruggen. We konden helaas niet op het zonnedek dek terecht omdat de relingen en mast met apparatuur omlaag lagen en de doorgang versperd werd; dus zaten we op het balkon voor de bar een etage lager. Toen we op hoogte lagen voeren we een prachtige kloof in. Jammer dat de zon er recht in stond, moeilijk filmen en fotograferen.
Na het stretchen bleef ik op het zonnedek en nestelde me in een gemakkelijke stoel. Een halfuurtje later voeren we de sluis van Pocinho binnen. Het blijft spannend om te kijken hoe dat de kapitein en zijn bemanning de boot de sluis in manoeuvreert en ook hier stonden boven de sluis een aantal Portugezen te zwaaien. Hier bedroeg het hoogteverschil 22 meter.
's Avonds werd er door de kapitein met zijn bemanning een cocktail aangeboden en werden zij voorgesteld. We werden verrast door lekkere amuses bij de champagne.
Salamanca staat bekend om de geweldige architectuur van glimmend zandsteen, waaraan Salamanca de bijnaam "Gouden Stad" te danken heeft.
Verder gelopen naar het Schelpenhuis (Casa de las Conchas).
Bij de faculteit voor Wetenschap bleven we stilstaan om in de bewerkte pilaren naast de entree de kikker te zoeken die de meeste studenten veel geluk brengt.
Een van de bekendste en mooiste bezienswaardigheden in Salamanca is het kathedralen-complex. Normaal gesproken worden oude kathedralen afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe, maar in Salamanca heeft men twee kathedralen, een oude en een nieuwe, die allebei nog helemaal intact zijn.
Uiteindelijk moesten we weer gaan, veel te weinig tijd voor deze mooie stad. Via de oude vestingwal liepen we terug naar de bus. De boot was verplaatst en lag nu bij de brug van Barca d’Alva. Surprise!!
Na het ontbijt het zonnedek opgezocht voor de zon en de volgende sluis. We gaan nu steeds naar beneden dus steken we bij aankomst boven de sluis uit.
Prachtig klein stationnetje met een twintigtal plateaus, die ieder hun eigen verhaal vertelden.
Hier konden we een Muskaatwijn proeven en een rondleiding natuurlijk. Daarna werd er een diner geserveerd met gewone wijn en bij het dessert een muskaatwijntje. Ook nog een slaapmutsje, maar dat werd ons teveel.
Lang geslapen voor ons doen. Van de eerste sluis Bagauste, die we passeerden hebben we niets gemerkt. Ontbeten en daarna het dek weer opgezocht. Koffie gehaald en op het zonnedek gedronken. De stad Regua trok aan ons voorbij, een behoorlijk grote stad.
Siësta gehouden. De boot voer ondertussen af naar Vila Nova de Gaia. Aan het eind van de middag bood de bemanning een vaarwelcocktail aan in de bar en
De Kathedraal is een drieschepige kerk. Links van het koor is de Capela-Mor, met een sacramentsaltaar waar kunstenaars meer dan een eeuw aan gewerkt hebben. Kansel en koorstoelen vertonen een mengsel van renaissance en barok. In de sacristie zijn veel rococo versieringen. Mooie tegelplateaus uit de 18e eeuw zijn er in de kloostergang. 
Van hieruit liepen we naar het station Sao Bento, maar namen eerst een kopje koffie in een zijstraat vlakbij het station. Achter ons sprak een "Nederlandse Portugees" ons aan. Vroeg waar we vandaan kwamen en toen we vertelden uit Eindhoven, moest hij lachen. We zijn buren zei hij, wij wonen in Helmond en in Porto; regelmatig zijn ze hier of terug in Nederland. Spraken allebei goed Nederlands en hij vond het geweldig om weer even met Nederlanders te praten. Verder het station Sao Bente bewonderd. Prachtige tegeltableaus te zien in de stationshal die allemaal een eigen verhaal vertellen.
We zakken af naar de Douro, daar bevindt zich de kerk van St. Franciscus.
Een kasteel wat het meeste bekende en mythische is in Portugal en wat de bakermat van het huidige Portugal vertegenwoordigt. Voor het kasteel staat het standbeeld van Alfonso Henrique die daar geboren is en later de eerste koning van Portugal zou worden.
Wat rondgehangen op het vliegveld en toen het tijd was om in te checken bleek dat ons vliegtuig een uur vertraging had, dus landden we tegen 17:00 uur op Zaventem. Via de controle onze auto opgehaald en toen de weg op.