Europa  

Balkan

 

mm

Europa

mm
mm
mm
mm

 


DE GEHEIMEN VAN DE BALKAN
Rondreis 29 april t/m 13 mei 2013

Maandag 29 april 2013,   Didam > Enkering Duitsland
We vertrokken vanaf het parkeerterrein tegenover de TU om 5.45 uur. Kees bracht ons weg, fijn hoor zo’n buurman die even vroeg met je opstaat.
De bus was iets verlaat maar om 6 uur reden we aan richting Helmond > Veghel > Uden waar nog andere reizigers werden opgehaald. Daarna reden we door naar de wisselplaats in Didam bij Juffrouw Tok. Koffers overgeladen in de juiste bus en na de koffie vertrokken we richting Duitsland. Onze chauffeur voor de komende 15 dagen heette Gert. Hij was tevens reisbegeleider.

EnkeringVia de autobahn, waarop 4x werd gestopt, kwamen we in Enkering terecht en verbleven voor een nacht in het Gasthof Heckl. Het dorp ligt in het natuurgebied van de Altmuhl en heeft vele wandelroutes in de omgeving.

Nadat we de koffer op de kamer hadden gezet en ons opgefrist hadden gingen we naar de bar beneden. De glazen wijn werden behoorlijk vol geschonken, aansluitend kregen we rodekool, aardappels en schweinefleisch te eten, pech voor mij want vlees eet ik niet.


Na het eten kwam de accordeon tevoorschijn en werd bespeeld door de eigenaar van de Gasthof die ontzettend veel op de voetballer van Bommel leek. Het werd nog een vrolijke avond.

Dinsdag 30 april,   Enkering > grens met Kroatië > Crikvenica    Munteenheid Kuna
(Kroning van Willem Alexander tot Koning.)
Om 6.30 vertelde de telefoon dat we wakker moesten worden. Na het ontbijt zijn we door het dorp gewandeld, leuk dorp met gastvrije mensen. Langs de route naar München zagen we velden met hop, goed voor het Duitse bier. Een korte koffiestop na München en voorbij Salzburg konden we lunchen. De toppen van de bergen in Oostenrijk waren nog met sneeuw bedekt. Prachtige vergezichten.

Gert vertelde ons dat we via Slovenië, om een beeld te krijgen van dit land, maar volgens mij kunnen we niet anders, naar Kroatië reden. De grensovergang verliep snel. Slovenië is een land in Centraal Europa gelegen in de oostelijke Alpen en heeft, ondanks de kleine afmetingen een gevarieerd landschap met mediterrane stranden en hoge pieken in de uitlopers van de Alpen.

CrikvenicaVia de Sloveense kust reden we naar Kroatië, ook hier verliep de grensovergang redelijk snel. Tegen 18.00 uur waren we in Crikvenica. Goed hotel, sommigen waaronder wij kregen een appartement in de tuin en vandaar uit konden we de zee zien.

Na het diner zijn we langs het strand naar het centrum gewandeld, iedereen was druk bezig om de boel voor het seizoen in orde te maken.

 

 

Crikvenica is een stad in het westen van Kroatië en is vernoemd naar de kerk die in 1412 door prins Nikola Frankopan IV geschonken is. De naam van de stad zelf betekent letterlijk kerkje (crkva is het kroatische woord voor kerk).

Na de wandeling zijn we het bed ingedoken, de volgende dag moesten we weer vroeg op.
Foto's »

Woensdag 1 mei,            Crikvenica > Krka watervallen > Sibenik > Vodice 
Krka6.15 uur ging de telefoon, we hadden goed geslapen. Na het ontbijt vertrokken we om 8.00 uur naar de Krka watervallen. Het was ontzettend druk, weekend en mooi weer, dus liepen we in file!!

 

Het natuurgebied van de Krka is prachtig. De bron van de rivier is te vinden op de berg Dinara. De rivier baant zich een weg door het park daarbij vele hoogteverschillen in het karstgesteente over-bruggend. Enkele watervallen zijn meer dan 100 meter breed.

Bij een van de laagst gelegen waterval kon men zwemmen. Daarna kwamen we uit bij een enorm terras waar allerlei eten geserveerd werd en een groep muzikanten de mensen vermaakten met zang en muziek. Foto's »

Om 14.30 uur vertrokken we naar Sibenik, deze stad ligt ongeveer halverwege de Kroatische kust in een pittoreske, grillig gevormde baai waarin een van de mooiste karstrivieren van Kroatië uitmondt.

kathedraalWe gingen op zoek naar de St. Jacobskathedraal, die opgebouwd is als een basiliek met 3 schepen en 1 apsis en een koepel op de kruising. De kathedraal is vernoemd naar Jacobus de Meerdere en werd in 1851 verheven tot kathedraal door Paus Leo XIII.

Deze kathedraal staat sinds 2000 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Fraaie hoofden zijn geplaatst in de kroonlijst aan de buitenkant waarvan men denkt dat deze lieden allemaal te maken hebben gehad met de bouw van de kathedraal.

Het interieur van de kerk was vuil en zag er niet geweldig uit. De doopvont daarentegen was wel goed onderhouden. Door kleine straatjes gedwaald en zo kwamen we uit bij de SV Lovre Kerk. Deze kerk behoort bij het SV Lovre klooster en was, als men van barok houdt, erg fraai. Hierna een terras op gezocht voor een lekker drankje.
Foto's »

Om 17.00 uur vertrokken we naar Vodice. We verbleven in hotel Punta, groot hotel met spa en welness. Om er te komen werden we afgehaald door iemand van het hotel en reden achter hem aan tegen de rijrichting in. Vreemde gewaarwording. Langs de hele kustlijn ligt een  prachtige wandelpromenade, jammer dat Gerard’s kuiten het niet toe lieten om te wandelen. Vodice wordt omgeven door vele wijngaarden vanwege de gunstige ligging.

Om 19.00 uur buffet, het is allemaal wel op uur en tijd, strak programma anders halen we het niet.

Donderdag 2 mei,  Vodice >  grens met Bosnië Herzegovina  naar de dorpjes          Medugorje > Mostar > Neum.         Munteenheid Mark
Vroeg uit de veren, met Gerard’s kuiten gaat het weer beter. Goed ontbijt en nu op weg naar de bedevaartplaats Medugorje een bergdorp in Bosnië-Herzegovina. Gert rijdt de oude weg langs de grens met Bosnië. Aan de grens was het behoorlijk druk maar de douanier vroeg naar Heineken pils en Gert gaf die maar al te graag; zo waren we met 15 minuten de grens over.

MedugorjeSinds 1981 zijn in Medugorje meerdere verschijningen geweest van Maria en is dit dorpje een bedevaartsoord geworden. De paus heeft dit dorpje nog niet officieel als bedevaartplaats erkend omdat er geen bewijzen van de verschijningen zijn. Er wordt door de kerk opnieuw gekeken naar de feiten. Jaarlijks bezoeken ongeveer 1 miljoen mensen dit dorpje.

 

 

 

souvenirsStraten vol met toeristische gebedsuitingen. Het was een ramp. Achter de kerk werd een mis in de buitenlucht opgedragen en daar zaten en stonden duizenden mensen die allemaal meezongen en kaarsjes opstaken. Dat laatste hebben wij overigens ook gedaan.

Op een speciaal kerkhof stond een beeld van Jesus Christus aan het kruis. Rijen vol mensen stonden ook daar om het beeld aan te raken. Er werd over het been gewreven en dan kwam er vocht uit volgens zeggen en dat zou goed zijn voor de mensen.

We zochten een restaurant op voor de lunch en konden vandaar uit die mensenmassa goed bekijken.

 

Terug naar de bus om via een prachtige route door de Neretvakloof naar Mostar te rijden. In diverse dorpjes zagen we kapot geschoten huizen of huizen met vele kogelgaten.

Mostar is sinds eeuwen een ontmoetingsplaats van 2 verschillende culturen, westers en oosters en van 2 verschillende godsdiensten, het Christendom en de Islam. De stad aan de Neretva vertegenwoordigt door de levenswijze, zijn gewoontes en architectuur een interessante mengeling van deze 2 culturen.

nieuwe brugDe oude stad heeft veel te lijden gehad tijdens de burgeroorlog, maar is met veel voortvarendheid gerestaureerd. De oude Turkse brug, een prachtige brug over de rivier Neretva, staat symbool voor de vrede en wederopbouw van dit land.

In 1993 werd de brug verwoest tijdens de oorlog op de  Balkan. De herbouw van de stenen brug nam in 2001 een aanvang onder supervisie van UNESCO. De renovatie heeft bijna 13 miljoen euro gekost.

 

Dit geld werd bijeen gebracht door de Europese Unie, de Wereldbank, het cultuurfonds van de  Aga Khan en de overheden van Nederland, Italië, Bosnië en Herzegovina, Kroatië en Turkije.

Voor de herbouw werd zo veel mogelijk gebruikgemaakt van de originele stenen die uit de rivier gehaald werden. Ook moesten de ingenieurs zich verdiepen in oude bouwmethoden om de nieuwe brug zo origineel mogelijk te reconstrueren.
Op 23 juli 2004 werd de brug feestelijk heropend.

terrasHet was heet deze middag en wij zochten verkoeling op een terras vlak bij de brug en zagen dat er jongelui voor genoeg geld vanaf de brug het water insprongen.

Om 16.00 uur vertrek naar Neum, we moesten nog 2x maal de grens over. Vertrek uit Bosnië en Herzegovina naar Kroatië. Dit land bestaat uit een noordelijk en een zuidelijk deel en daar tussen in ligt een klein stukje van 21 km. Bosnische kust.

 

 

We kwamen in een enorm hotel terecht en werden in de eetzaal naar onze plaatsen gebracht. Dat moest ook wel want in zo’n grote eetzaal met honderden mensen kon je moeilijk je tafel vinden; de groepen werden bij elkaar gezet. Het eten was er niet geweldig, maar dat is begrijpelijk. Het uitzicht vanuit onze kamer was prachtig.
Foto's »

Vrijdag 3 mei   Neum > Dubrovnik > grens met Montenegro > Budva
munteenheid euro
Wakker werden we om 6.30 uur van de telefoon. Het ontbijt was minimaal en om 8.15 uur gingen we op weg naar Dubrovnik,
een havenstad in Dalmatië, een regio in Kroatië aan de Adriatische Zee. De stad is gelegen onder de berg Srdj en wordt als een van de mooiste steden van de Adriatische kust beschouwd en daarom ook wel de 'Parel van de Adriatische Zee' genoemd. De oude, compleet ommuurde vestingstad van Dubrovnik staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

pilepoortVia de hoofdingang, Pilepoort, kwamen we terecht bij de Onofrio fontein, die zich tegenover de Franciscaner kerk bevindt. De Franciscaner kerk heeft een barok interieur. Het Franciscaner klooster met een mooie 14e eeuwse kruisgang hebben we daarna bezocht.

Ook was de zeer oude apotheek intact, deze heeft continu medicijnen afgegeven sinds 1317. In het museum lagen oude medicijnboeken en stonden allerlei potten die destijds gebruikt werden.


We wandelden door de hoofdstraat, even het lokaal archief bekeken en daarna liepen we via de Blasiuskerk waar Roland voor staat als schutspatroon, naar de oude haven die al gebruikt werd in de 7e eeuw.

Door de hele stad zijn Onofrio fonteinen aangelegd, waarvan het water door 16 reservoirs wordt geleid. Allen krijgen water van de bergbronnen.

BrankoWe werden begeleid door een Nederlands sprekende gids, Branko genaamd en hij nam ons ook nog mee naar het interieur van de Kathedraal. Daar hing een kruisweg gemaakt van brons en is destijds door de kunstenaar geschonken aan de kerk. In prachtige vorm en kleur wordt de kruisweg getoond.

Na de rondleiding zochten we een leuke plek voor koffie en de lunch, natuurlijk werd dat een uitzicht op de oude haven.

 


Om 13.00 uur stonden we buiten de ommuurde stad te wachten op Gert en de bus, maar het was zo vreselijk druk met af en aanrijden dat we lang moesten wachten.
Foto's »

Maar goed, we reden uiteindelijk naar de Montenegrijnse grens waar Jan, een medereiziger erachter kwam dat zijn paspoort weg was! Een ongelukkige situatie voor hem en zijn vrouw ze zouden de dag daarop terug naar huis moeten maar gelukkig kwam via de politie van Dubrovnik het paspoort terug door iemand die het op straat gevonden had.

BudvaMet veel geluk kwamen we de grens met Montenegro over en stond Ilja, onze gids voor de komende dagen, te wachten. Bij het instappen van de bus stelde hij zich voor en was zo enthousiast dat hij ons overvoerde met informatie. Ook stelde hij voor om naar de oude stad van Budva te rijden, wederom een vestingstadje. Klein van formaat maar wel erg de moeite waard om ook dit stadje te bekijken.

 

De stad Budva is een van de meest mondaine steden aan de Adriatische Kust. De autovrije oude stadskern wordt door een middeleeuwse stadsmuur omringd, die in de 15e eeuw door de Venetianen gebouwd werd.

Binnen de stadspoorten zijn er talrijke pittoreske straatjes waar je gezellig kunt wandelen. In de oude binnenstad zijn er nog vele restanten van de woelige middeleeuwen waaronder de katholieke Sint Johanneskathedraal en de orthodoxe kerk van de heilige drie-eenheid.

Het centrale plein van de stad wordt overheerst door een Oostenrijkse vesting, de citadel, die in de 19e eeuw gebouwd werd. Ook staat Budva bekend om zijn wijde baaien met zandstranden. Deze zijn meestal in een beschutte baai gelegen en worden omzoomd door dichte subtropische vegetatie.

Na 3 kwartier moesten we weer terug zijn bij de bus en reden door naar ons hotel voor de komende 3 dagen.
Foto's »

Een zeer luxe hotel met uitzicht over de baai en een zwembad. Via een passerelle over de snelweg zaten we zo op het strand en bijbehorende restaurantjes en bars. Op het terras genoten van een drankje en om 19.00 uur troffen we de groep weer bij het diner. Het eten was voortreffelijk in buffetvorm, keus genoeg. Na de koffie om 22.00 uur zijn we weer ons bed ingedoken. Moe worden we wel van deze manier van reizen.

Zaterdag 4 mei,   bezoek aan  Cetinje  >  Njegusi  >  Kotor.
De orthodoxe kerk vierde vandaag Paaszaterdag
.
Prachtig weer op deze Paaszaterdag. Ilja stond buiten op ons te wachten. Gert ging niet mee, had 2 vrije dagen. Allereerst reden we naar het authentieke bergdorpje Cetinje aan de voet van de berg Lovcen. Cetinje is de oude hoofdstad van Montenegro. We bezochten het Koninklijk paleis van de vroegere koning Nicolai, en het Biljardo museum. Hierna hadden we wat vrije tijd, dus zochten wij onmiddellijk een terras aan de hoofdstraat. Heerlijk zitten in de zon en mensen kijken.

NjegusiDaarna op weg naar Njegusi, in dit plaatsje is de beroemde prins Petar II Njegos Petroviae geboren. Hij was in de 19e eeuw de religieuze en politieke leider van Montenegro. Tijdens het rijden schoven er prachtige rotsformaties voorbij totdat we in een diep dal Njegusi zagen liggen. Via smalle wegen kwamen we in dit dorpje terecht. In de winter leek ons dit een eenzame plek.

De boterhammen met ham en kaas stonden al klaar, dat viel een beetje tegen. Weinig sfeer, het ging duidelijk alleen om de commercie.

Na deze lunch reden we via een smalle weg met veel haarspeldbochten, de zogenoemde “ladder”, naar de oude havenstad Kotor, prachtig gelegen aan een baai. Met een bootje voeren we naar een kunstmatig aangelegd eilandje, St. Georges eiland genaamd, waar een katholieke kerk gebouwd was in barok stijl, met iconen van Maria en vele symbolieken; ook bedankjes voor de verhoorde gebeden. Een van de Iconen was geborduurd met mensenhaar, naarmate de borduurster ouder werd, werd de Icoon grijzer van kleur. Op het eilandje staat ook een Benedictijner klooster en in de 12e eeuw maakte dit eiland deel uit van een reeks forten in de baai van Kotor.

KotorVanaf dit eilandje voeren we door de enige fjord van Zuid-Europa in een uur terug naar Kotor. Ook hier bezochten we de oude, ommuurde stad.

We liepen binnen door de Zeepoort en stonden direct tegenover de klokkentoren. Aan de rechterkant daarvan zagen we het paleis van de familie Beskuca. De St. Tryphon Kathedraal heeft twee torens en het interieur is zeer bijzonder.

Ook deze stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Vanuit de kathedraal liep Ilja door naar het museum.

Wij haakten af en zochten een terras op. Het was mooi geweest voor die dag en even uitzakken bij een glas was zeer welkom. Na een half uur moesten we terug naar de bus die ons weer bij het hotel in Budva afzette.
Foto's »

 

 


Zondag 5 mei,  Orthodox Pasen;  bezoek aan Skutari meer en Podgorica, hoofdstad Montenegro.

Het orthodoxe Paasfeest wordt circa 5 weken na het Katholieke Paasfeest gevierd. Wij rijden richting het Skutari meer, of Skadar meer, vandaag en komen langs Sveti Stefan, een eiland in de baai van Budva met daarop het zomerverblijf van Tito destijds. Nu is het een luxe vakantieoord.

Skutari meerIn het dorpje Virpazar stappen we aan boord van een boot met een redelijke afmeting. Omdat het vandaag Pasen is kregen we hapjes en drankjes om dit te vieren. Het Skutari meer is het grootste binnenwater van het Balkan schiereiland. Het meer ligt in het zuiden van Montenegro en in het noorden van Albanië. De lage oevers van het meer zijn begroeid  met nauwelijks doordringbaar riet waarin talloze watervogels leven. Helaas hebben wij alleen enkele aalscholvers gezien. Ook zou het meer rijk aan vissen zijn. De vissen worden nog met ouderwetse fuiken gevangen.

volksdansenBij terugkomst liepen we het dorpje binnen voor koffie, men schonk er heerlijke koffie voor
1 euro. Tegenover een pleintje stonden groepen volksdansers klaar om op te treden.

Toen bleek dat de Aartsbisschop het dorp zou bezoeken was iedereen zeer verheugd, waaronder onze gids; hij wilde wel blijven tot hij de Aartsbisschop ontmoet had. Wij bleven dus met hem en keken naar een bijzonder gezelschap.

Genoten van het volksdansen met zang.

De Aartsbisschop kwam in zijn zwarte pak en werd ter plekke omgekleed met stola en kroon. Toen las hij het Paasverhaal voor en zegende de rode eieren, traditie in de Orthodoxe kerk, die voor hem lagen.

kathedraalEen uurtje later liepen wij weer richting bus om ons een beeld te gaan vormen van de hoofdstad Podgorica. 

Tussen 1946 en 1992 heette deze stad Titograd naar de in 1980 overleden Joegoslavische president Tito. De stad heeft een aantal lange, rechte, grauwe boulevards met onverwachte karakteristieke plekken.

Het westen wordt gedomineerd door de nieuwe orthodoxe Christus Verrijzenis Kathedraal; de wijk echter ziet er armoedig uit. De Christus Verrijzenis kathedraal was mooi van vorm.

In het stadscentrum daarentegen zagen we enige West-Europese allure. Het grote, multifunctionele stadion wordt bijna alleen voor voetbal gebruikt.

 



Circa 16.00 uur waren we terug bij ons hotel. Samen liepen we via de kleine passerelle richting strand. Veel restaurantjes, bars en winkeltjes. Beneden was er een privéstrand voor de hotelgasten. Het zag er wel leuk uit maar we liepen toch alle trappen terug naar het hotel zodat we boven de baai heerlijk konden genieten van een drankje en uitzicht op het terras. Bij het diner schoven we aan bij Annelie en haar vriendin.
Foto's »

Maandag 6 mei,    Budva > grens met Albanië > Shkodër > Kruja > Durrës    Munteenheid Lek
Weer vroeg dag, om 7.50 gingen we op weg naar Albanië.
Albanië was eeuwenlang een uithoek van het Ottomaanse Rijk. In 1912 werd het land onafhankelijk en na de Tweede Wereldoorlog kreeg het onder Enver Hoxha een dogmatisch communistisch regime dat zich steeds verder van de rest van de wereld isoleerde.

In 1967 werd Albanië officieel tot atheïstische staat uitgeroepen, en tot 1990 waren alle moskeeën en kerken gesloten. Alle moskeeën en kerken in het land werden gesloopt of ingericht voor andere doeleinden. Gelovigen werden tijdens het regime van Enver Hoxha streng vervolgd en geestelijke leiders werden gedwongen de uitoefening van hun ambt op te geven.

Sinds de val van dit regime in 1991 is Albanië een parlementaire democratie. Vrije markt hervormingen in het land hebben de weg opengesteld voor buitenlandse investeerders. Albanië betekent zoveel als 'het land van de witte bergen'. De Albanese benaming Shqipëri betekent 'land van de adelaar'. Deze adelaar staat ook op de vlag, waarop hij zwart wordt afgebeeld tegen een rode achtergrond.

De grensovergang verliep weer gemakkelijk, de douanier vroeg wel naar chocolade, maar dat had Gert niet. Hier stapte onze nieuwe gids Silvio in en gezamenlijk reden we naar Shkodër. Deze stad ligt aan de Albanese kant van het Skutari meer.

RozafaWe kregen een rondleiding door de stad en daarna reden we naar de restanten van het Rozafa kasteel. Dit eens imposante kasteel staat op een rotsachtige berg aan de rand van de stad.

Tijdens de bouw van het kasteel door 3 broers, stortte de bouw
‘s nachts in. Een oude man gaf aan dat er iemand geofferd moest worden wilde de broers het kasteel gebouwd krijgen. Zo werd de vrouw van de jongste broer geofferd. Zij heette Rozafa.

 


De legende is veel langer maar dat is te lezen op internet. Silvio vertelde ons ook nog over de bunkertjes. Tijdens het communistische regime werd er door het regime van Hoxha tussen de 700.000 en 800.000 bunkertjes gebouwd. Daar zouden de Albanezen in moeten schuilen als de Amerikanen of Russen Albanië zouden binnenvallen. Voor ieder gezin was er een bunkertje; daar konden 4 tot 5 personen in!!!

Met verbazing hebben we ook gekeken naar het gebruik van vervoermiddelen op de rotonde. Auto’s, brommerdjes, fietsers en wandelaars alles reed of liep langs elkaar heen. Volgens Silvio kunnen de Albanezen niet autorijden. Overigens was het tijdens het regime van Hoxha niet toegestaan om privé een auto te hebben. Nu wil iedere man een Mercedes, dan zijn ze iemand!!

Rond het middaguur hadden we een uurtje voor de lunch. We hebben in een leuke tuin behorend bij een eetcafé de lunch gebruikt, aan de voorzijde werd gedanst in plaatselijke klederdracht.

SkanderbegNa de lunch op weg naar Kruja, ook hier staan ruines van een kasteel. Het kasteel is enigszins gerestaureerd en daarnaast is een museum gebouwd voor Skanderbeg, Albanese  nationale held. Het straatje wat leidde tot het kasteel stond propvol met toeristische winkeltjes en verkochten allemaal dezelfde waar. Zo gaat dat meestal. Tijdens bezoek aan de toiletten hoorden we muziek in het hotel en zagen dat een 5-tal Albanezen in klederdracht een aubade brachten aan een pas getrouwd stel.
Foto's »

 

Nu op weg naar Tirana, de hoofdstad van Albanië. We reden eerst door een aantal brede straten en liepen daarna naar het centraal gelegen Skanderbegplein, dat kolossale afmetingen heeft. Het is genoemd naar Skanderbeg, die in de 15e eeuw gedurende verschillende decennia standhield tegen de oprukkende Turken. Op het plein staat het Skanderbeg monument.

Aan de rand ervan bevinden zich verschillende regeringsgebouwen en het stadhuis van Tirana, het Cultuurpaleis met binnenin de nationale opera en bibliotheek, de Klokkentoren, de Et'hem Bey-moske en het Nationaal Historisch Museum, met aan de voorkant een reusachtige mozaïek De Albanezen.

moskeeAan de boulevard in noordelijke richting liggen nog een aantal overheidsgebouwen waaronder het voormalige piramidevormige Mausoleum van Enver Hoxha.
We zijn te voet naar de Moskee gegaan en deze van binnen bekeken. Klein maar wel heel fraai van vorm en schilderingen. Daarna zijn we doorgelopen naar de nieuwe Orthodoxe Kerk met een moderne iconostase.
Foto's »

Tegen 18.00 uur reden we Durrës binnen waar ons hotel voor deze nacht stond. Leuk hotel, mooi strand; alleen onweerde en regende het dus aten we binnen. Deze maaltijd bestond uit vis, heerlijk. Maar sommigen mensen hadden doorgegeven dat ze geen vis lustten, dus die zaten er niet vrolijk bij. Zij kregen uiteindelijk een bord pasta. Waar de communicatie mis is gegaan blijft een vraagteken.

Buiten in de tuin, onder een groot afdak, nog een glaasje gedronken en het bed in.


Dinsdag 7 mei,             Durrës > Berat > grens met Macedonië > Ohrid                
Munteenheid Denar
Onze trouwdag vandaag, alweer 48 jaar. Wat vliegt de tijd.
Over een hobbelige, steenslag weg reden we naar Berat. Tijdens de rit vertelde Silvio over de inkomens van de Albanezen. Gemiddeld verdienen de mensen € 250,-- netto per maand; de gepensioneerden in de stad ontvangen € 100,-- per maand, de gepensioneerden op het platteland krijgen € 50,-- per maand van de staat. Dat is even iets anders dan bij ons.

De gehele binnenstad van Berat staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Wij hebben eigenlijk alleen het Kasteel van Berat bekeken. Vele huizen zijn nog intact en daarvan zelfs nog een aantal bewoond. Prachtig ligt dit kasteel boven op een rots kijkend op de riviervallei van de Drinas. Op het kasteelcomplex stonden destijds 12 orthodoxe kerkjes en 1 moskee. Van de moskee was niet veel meer over en van de orthodoxe kerkjes stonden er nog een aantal.

BeratOok zou er in vroegere tijden Alexander de Grote gelogeerd hebben; een standbeeld van hem staat er in ieder geval.

Berat heeft de bijnaam van “de stad met de duizend vensters”. Diverse orthodoxe wijken, waaronder Gjorokastra, zijn tegen hellingen aangebouwd, speciaal gevormde huizen met veel vensters zijn boven elkaar gebouwd en daar komt de naam vandaan.

 

 

Jammer dat we niet de wijk in zijn gegaan, ook jammer dat we verder het centrum wegens tijdgebrek niet konden bezoeken, want de stad bevat nog een bazaar, een moskee uit de 18e eeuw en twee orthodoxe kerken uit dezelfde periode.
Foto's »

De lunch bestond uit een pancake gevuld met Mozarella, tomaat en champignons. Erg lekker.

Na de lunch hadden we nog een behoorlijk rit voor de boeg naar de grens met Macedonië. Onderweg werd het weer steeds slechter, onweer, regen, hagelstenen en windvlagen. Veel auto’s stonden langs de kant, en een enkele was met de achterkant op de afrastering van de berg getild. De weg door de bergen was smal en het zicht werd steeds slechter. Gert reed echter onverstoorbaar door, dat had hij geleerd van zijn vader.

Bij de grens namen we afscheid van Silvio en kregen we Michael als gids, een echte regelneef en daar was Gert niet blij mee. Overigens vertelde Gert later dat Silvio, die dezelfde weg terug moest naar Tirana, hem nog gebeld had. Door het slechte weer was er een landslide ontstaan en heeft hij 5 uur moeten wachten voordat de weg weer vrij was om naar huis te gaan.
Michael begon tijdens de busrit met allerlei informatie en ook hij bleef vertellen tot we bij het hotel waren.

Geld wisselen konden ze niet, later bleek er een pinautomaat om de hoek te staan, dus was het probleem opgelost. Het eten viel tegen, weliswaar buffet, maar het was niet geweldig.
’s Avonds in de bar nog koffie gedronken en toen het bed in.

Woensdag 8 mei,  Ohrid.    Munteenheid Dinar
kerkjeMichael liet ons met de bus naar het bovenste deel van Ohrid brengen. Daar begonnen we met een bezoek aan de oude ommuurde stad, als eerste bezochten we een lieflijk Orthodox kerkje met fraaie fresco’s. Er mochten geen foto’s genomen worden. Jammer. Men verkocht geen kaarten van het interieur van de kerk, dat men daarmee iets kan verdienen is nog niet doorgedrongen in de Balkan.

Verder uitleg over verschillende bouwstijlen door Michael en langzaam liepen we naar beneden. Het oude theater bezocht, waar jaarlijks nog voorstellingen worden gegeven.

Door smalle straatjes liepen we naar de Nieuwe Orthodoxe Kerk die op de fundamenten van de oude kerk gebouwd is. Voor deze nieuwe kerk zijn een aantal mozaïeken van een oude Kathedraal blootgelegd. Sommigen van deze mozaïeken waren vrij gaaf.
Foto's »



bootjeNadat we de kerk van binnen bekeken hadden met natuurlijk uitleg van Michael loodste hij ons naar de zijkant van deze kerk en daar konden we koffie drinken. Na de koffie wandelden we verder naar beneden en kwamen terecht bij de orthodoxe kerk St. John Kaneo. De kerk zijn we niet in geweest omdat alle fresco’s vernield zijn.

 

Bij de kerk stapten we op vier bootjes, ik vond ze erg wankel en daar heb ik het niet op. Maar goed, we voeren langs de kust en de stad Ohrid en werden afgezet in het centrum. Michael liep al vertellend voor ons uit.

Het centrum van Ohrid staat ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De stad heeft een karakteristieke architectuur en Byzantijnse 11e tot 14e eeuwse kerken met vele fresco’s. Ohrid is een culturele schatkist en wordt vaak het Jerusalem van de Balkan genoemd.



monumentTijdens deze wandeling kwamen we een klein monument tegen van Bob Spoelstra, beter bekend als A. den Doolaard, die met zijn Balkanromans "de bruiloft van de 7 zigeuners" en de “Herberg met het hoefijzer” in de jaren 30, Ohrid en een deel van Macedonië op de kaart heeft gezet. Gevolg destijds een stroom van Nederlandse toeristen.

We kregen een uur om te lunchen dus zochten wij een leuk eettentje. Heerlijk zo samen even genieten van een lekkere lunch. Daarna liepen we naar de bus terug en was Gert boos op onze gids. Wij waren te laat!!

bronnenDaarna reden we naar het klooster van Sveti Naum waar we eerst nog een tochtje met een fluisterboot maakten over de bronnen van het meer van Ohrid. Dat was werkelijk prachtig. Heel helder water en steeds zag je bubbels onder stenen en rotsen vandaan komen.

Na een halfuurtje liepen we naar het klooster van Sveti Naum. We bezochten de orthodoxe kloosterkerk en waren om 17.30 uur terug in het hotel.
Foto's »

 

Even uitrusten, douchen en naar de eetzaal. Volle bak, een nieuwe lading vakantiegangers was gearriveerd.
Koffie drinken in de lounge en toen kwamen er meiden en jongens binnen van het Kalam college o.b.v. een muziekske. Gerard snel de camera en video gehaald, wij dachten dat wordt feest. De meiden waren prachtig gekleed en de jongens in het pak natuurlijk. Helaas verzamelden zij zich in een grote eetzaal en was er niets meer te zien. Dus namen wij nog maar een wijntje en toen het bed in.

Donderdag 9 mei,  Mavrovo natuurpark > Jovan Bigorsky klooster > Skopje 
Vertrek 8.00 uur. We reden door een prachtig natuurgebied met talrijke bergtoppen, langs de rivier Radika en het Mavrovo meer, een stuwmeer; hier zijn we even gestopt. Door de aanleg van deze stuwdam zijn er een aantal dorpjes onder water gelopen en aan de zuidoever van het Mavrovomeer ligt de beroemde kerk in het water. Hebben we niet bezocht.

BigorskiWe reden door tot aan het mystieke Jovan Bigorski klooster.
Het klooster, gewijd aan St. Johannes de Doper, werd gebouwd in de 11e eeuw en tot op vandaag is het verschillende keren herbouwd en gerenoveerd. Het klooster is wijd en zijd bekend om zijn ongelooflijke uit hout gesneden iconostase (19e eeuw) en om de wonderbaarlijke icoon van Johannes de Doper.

Een deel van het Heilige kruis van Jezus Christus en een deel van de hand van St. Johannes worden bewaard in de kerk. Op het binnenplein van het klooster bevindt zich een kanon van cherrywood. De monniken bouwden destijds vier kanonnen van hout omdat er geen brons voorhanden was en zij hun klooster wilden verdedigen tegen invallen van andere volken.

SkopjeDe stad Skopje, gelegen aan de Vardarrivier, is een interessante samensmelting van Oost en West, zo is de hoofdstad van Macedonië het beste te omschrijven. De St. Spas Kerk werd in de 16e eeuw geconstrueerd; de helft van de kerk is ondergronds gebouwd. De Turkse Sultan heeft in die tijd de Christenen verboden om kerken te bouwen die hoger waren dan de moskee.

Ook hier staat een uit hout gesneden Iconostase en er hingen prachtige fresco’s. Op het pleintje voor de kerk staat een sarcofaag met de overblijfselen van Goce Delcev, nationale held vanwege zijn betrokkenheid bij de bevrijding van Macedonië.

In het hart van Skopje is een stenen brug te vinden. Deze brug verbindt het oude en nieuwe gedeelte van de stad. Het historisch centrum is een combinatie van communistische souvenirs, in de vorm van enorme beelden, en westerse invloed. Wij vonden het niet echt een sfeervolle stad.


etenNadien met Michael naar de afgesproken plaats van de bus gewandeld en op weg naar een bijzonder hotel. De bovenste 3 verdiepingen van het hotel zijn ingericht, de onderste 4 waren kaal, zo ook de binnenkomst bij de liften. Daar zat 1 persoon die ons naar boven verwees en daar werden we hartelijk ontvangen en zag het er allemaal bijzonder luxe uit.

’s Avonds bracht Gert de groep onder begeleiding van twee nieuwe gidsen naar een Macedonisch restaurant, waar we specialiteiten van de Macedonië keuken te eten kregen; daarbij werd traditionele muziek gespeeld. Leuke avond, maar om 9.00 uur moesten we weer opstappen, een andere groep stond te wachten. Booming bussines.
Foto's »

 


Vrijdag 10 mei,  Skopje > grens met Servië > Nis > Belgrado    
munteenheid Dinar
(Jan en Hennie zijn vandaag 40 jaar getrouwd.)
Heerlijk geslapen en na het ontbijt staken we de Servische grens over; de douaniers bij de Macedonische grens haalden onze paspoorten op, ook de papieren van Gert werden nagekeken en zo konden we na een kwartiertje naar de Servische grens. Ook hier weer hetzelfde ritueel. Maar na een half uurtje reden we Servië binnen.

cele kulaHet Servische landschap is zacht glooiend met vriendelijke dorpjes. Wat opviel was dat we geen enkele moskee hebben gezien, hoewel toch een deel van de bevolking uit moslims bestaat.

In Nis kregen we 2 uur de tijd om te lunchen en eventueel de schedeltoren (Cele kula) te bezoeken.
In deze toren zijn destijds de afgehakte hoofden van de bevolking gemetseld die gesneuveld waren tijdens de oorlog met de Turken. In de loop van de tijd echter zijn er een aantal hoofden gestolen!!
Nis is een van de oudste steden op de Balkan en ligt aan de Nisava. Nis beschikt ook over een vliegveld dat genoemd is naar Constantijn de Grote, die in het Romeinse Nis geboren werd.

Tegen 14.00 uur stapten we weer in de bus en kwamen rond 17.30 uur aan in Belgrado waar de avond en de nacht werd doorgebracht in een Best Western hotel.
Foto's »

 

 

Zaterdag 11 mei,  Belgrado > grens met Kroatië  > Zagreb
Een gidse kwam ons om 9.00 uur halen voor een rondrit en wandeling door Belgrado, de hoofdstad van Servië. De stad is fraai gelegen op een heuvel aan de rechter oevers van de Sava en de Donau.

Sveti SavaWe reden naar een groot open plein en daar lag de witte Orthodoxe Kathedraal van Sveti Sava. Hij is nog niet helemaal af, met name het interieur moet nog afgewerkt worden.

Dat doet verder geen afbreuk aan de immense afmetingen van het bedehuis. De kerk deed ons sterk denken aan een moskee door de enorme koepel die op die van de Aya Sophia in Istanbul lijkt.

De Inconostase, die geplaatst is, is modern van vormen en nog niet helemaal voltooid.

Waarschijnlijk zal deze kathedraal over circa 30 jaren afgewerkt zijn, lijkt een beetje op het verhaal van de Sacrada Familia in Barcelona. Door de vele oorlogen heeft de bouw vertraging opgelopen.

Na haar uitleg konden we buiten bij de dansgroepen kijken. Een aantal  maakten zich klaar om een voorstelling te geven. Er werden tv-opnames gemaakt door de Staatstelevisie, kennelijk gebeurt dat wekelijks, steeds vanuit een andere stad of dorp.

Sava en DonauDaarna liepen we met de gids door de stad naar de  immense vestingwerken Kalemegdan genaamd. Het Kalemegdanfort is gebouwd op de rotsen die aan één kant uitkijken over de samen-vloeiing van de Sava en Donau.

Tot de restanten van het turbulente verleden behoren de Romeinse ruines, het hexagonale grafmonument van een Pasja, en een uitkijkpost. Het was prachtig mooi weer en we hadden een geweldig uitzicht over Belgrado.
Foto's »

 

We bedankten de gidse en gingen op weg naar de grens met Kroatië. De douane aan de Servische kant deed niet moeilijk. Bij de Kroatische kant stond een enorme rij. Gert moest wachten op een teken van de douanier (circa een half uurtje) toen kon hij voorrijden. De paspoorten werden weer gecheckt en meegenomen en dan was het weer wachten. Na weer een half uurtje konden we Kroatië binnenrijden op weg naar Zagreb, de hoofdstad van Kroatië.

ZagrebHet weer werd er niet beter op. Na een korte stop onderweg kregen we in Zagreb 45 minuten van Gert om even rond te kijken. Op het King Tomislav plein tegenover het station stonden een aantal pubers.
Wat ons opviel waren de blauwe bussen en trams die de stad een vrolijke kleur gaven.

Toen op weg naar hotel Holiday, dat had wel een opknapbeurt nodig. Het buffet was prima, werd alleen niet aangevuld, jammer want wij hadden een groep voor ons. Met een aantal medereizigers doorgezakt en toen ons wiegje in.
Foto's »

Zondag 12 mei,  Zagreb > Sloveense grens  > Maribor > Oostenrijkse grens - Duitse grens  > Iggensbach           Munteenheid euro
Matig ontbijt, vertrek om 9.30 uur. Gert had een verrassing voor ons in petto. We waren benieuwd. We reden een klein stukje door Slovenië en hij stopte in de stad Maribor, een leuke verrassing op deze Moederdag.

Maribor (Duits: Marburg an der Drau) is een stad in Slovenië aan de Drava (Drau), op de plaats waar deze rivier de Alpen verlaat. Het is met ruim 100.000 inwoners de tweede stad van Slovenië en tevens de tweede stad van het historische Stiermarken, dat grotendeels in Oostenrijk ligt.
Maribor lag eeuwenlang tot aan 1918 in Oostenrijk. Na de 1e wereldoorlog kwam Maribor met de rest van zuidelijk Stiermarken aan Joegoslavië.

MariborWe stopten dicht bij het Glavinplein waarop een prachtig 16e eeuws stadhuis staat met daarvoor de Mariazuil, ook wel de pestzuil genoemd; een herinnering aan de pestepidemie van 1680. Het stadskasteel uit 1483 hebben we alleen van de buitenkant bekeken, voor het museum was geen tijd.

Maribor is een Bisschopsstad, Anton Marin Slomsek heeft de bisschopszetel in 1854 verhuisd naar Maribor. Door een smal straatje naar de Drava gelopen, terras gezocht en lekker koffie gedronken.

De oude havenwijk is circa 20 jaar geleden gerenoveerd. De torens, Vodni en Sodni stolp, waren in de middeleeuwen verdedigingstorens. In de Vodni stolp kan men nu wijn proeven. Langzaam via het theater en andere mooie gebouwen liepen we terug naar Gert. Circa 12.00 uur vertrokken we richting Iggensbach.




IggensbachTijdens de stop in Oostenrijk hebben we spargel gegeten. Heerlijk. Hierna stopten we nog twee maal, het weer werd slechter en tegen 17.00 uur kwamen we bij Gasthof Linsmeijer aan. We kregen allemaal een sober ingerichte kamer in de dependance.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden liepen we naar het gasthof toe. Het bier en de wijn vloeide rijkelijk en de stemming werd steeds luidruchtiger. Gerard zei het lijkt wel of iedereen kanaalkoorts krijgt, bijna thuis en helemaal uitgelaten.


Het eten smaakte prima en nadien zijn wij nog door het dorp gewandeld. Toen we voorbij het café kwamen waren de ramen aangeslagen en leek het alsof het café danste.
Foto's »

Maandag 13 mei,   Iggensbach > grens Nederland > Didam > Eindhoven
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we tegen 8 uur. We hadden nog een lange rit voor de boeg. Onderweg nog gezongen voor Ton, die 14 mei 93 jaar zou worden. Tegen 17.30 uur reden we het parkeerterrein op bij juffrouw Tok. We schoven aan tafel voor de afscheidsmaaltijd; nog even de reis laten passeren en toen werden we met bus 16 via Veghel en Helmond naar Eindhoven gereden. Vanaf het parkeerterrein tegenover de TU liepen we naar de bushalte en namen de bus van 21.09 uur. Heerlijk om weer de rust van thuis te ervaren.

Het concept van EffeWeg is prima; het programma was overladen wat we jammer vonden. Enige vrije tijd zou heel fijn geweest zijn.

Irene


 

© G.M. van Gool